Hlín. - 01.04.1902, Page 80

70
3. Að vel sé borið á öll núnirigsmót í vélinni í
hvert sinn, rétt áður en farið er að aðskilja, — og er
áríðandi að það gleymist aldrei. Einnig ríður mikið á
að bera vel á öll þau hjól í hvert skifti, sem ganga í
skrúftennum, eins t. d. koparhjólið í »Alexandra«
nr. 13, og samskonar hjól í hverri skilvindu sem er.
Auk þess er einnig gott að öll önnur tannahjól í
slíkum vélum séu vel olíuborin við og við, svo að alt
gangverkið sé sem allra liðugast að unnt er. Vel ber
líka að gæta þess, að nota ekki á skilvindur nema hina
beztu o 1 í u, sem þar til heyrir, af því að það getur ver-
ið lagt á ofmikla hættu að nota þar til annars konar
olíu eða feiti en þá beztu, þótt ekki sé hægt að fullyrða
að slíkt verði að skaða.
4. Að vélinni séávalt snúið jafnt og stöðugt, alveg
rykkjalaust, og með sem jöfnustu átaki á sveifinni alt í
kring. — Og umfram alt, að byrja snúninginn í hvert
sinn, er byrjað er, mjög hægt með mestu gætni og
nákvæmni. Og svo að auka hraðann kœgt, jafnt og
st'öðugt, unz hann er orðinn það tiltekna, sem hann á
að vera mestur. Til þess að ná hinum fulla hraða, þarf
2—-4 mínútut í hvert sinn, og ómögulega minna en 2.
5. Að öll þau stykki, sem vélinni tilheyra og mjólk-
in snertir, séu vel hreinsuð og þurkuð í hvert skifti,
þegar búið er að aðskilja, og þau svo geymd á góðum
stað (ekki uppsett á vélinni) á milli þess sem vélin er
notuð.
6. Að breiða velyfir vélina á milli þess, sem með henni
er unnið, eða hafa yfir henni þar til gerðan kassa, til
þess að ekki komist neitt ryk eða óhreinindi að henni,
er geti gert hana þyngri eða stirðari eða safnast fyrir
í olíupípunum og stíflað þær. — Þetta er engu síður