Hlín. - 01.04.1902, Qupperneq 96

86
laus. Finnst þér þetta nú ekki vera stök vandræði fyr-
ir mig?«
»Víst er um það, a4 talað geturðu«, sagðtbóndinn
í aðdáunartón, »og gagnaði þá ekkert af þessu?«
»Alls ekkert«, mælti Játvarður, »maður verður að
hafa aðstoð til þess að hafa gæfuna með sér. Gæfan
kemur nú ávalt að ofan, frá konungi, og dreifir sínum
gjöfum í blindni til maklegra og ómaklegra. Ef eg að
eins hefði einn, sem gæti talað máli mínu við konung-
inn,þá gæti alt lagazt. Þú ættir að útvega mér verndar-
engil, góði frændi, og þá skyldir þú hafa ástæðu til að
miklast af bróðursyni þínum«.
»Já, það er illa farið«, nöldraði bóndi, urn leið og
hann hrysti höfuðið, »eg vildi gjarna verða þér að liði,
en eins og þú veizt. gagnar mín vernd þér lítið. En
heyrðu, Varði, hvað heitir eiginlega kaffisöluhús það, er
þú minntist á í síðustu heimsókn þinni til okkar og þar
sem þú vonaðir að finna velgerðamenn og vini ?«
»Wi!ls kaffisöluhús«.
»Rétt er það, eg man það núna. Það er sagt, að
þangað komi margir af þeim æðri herrum. Hefir þú
ekki verið þar síðan eða hefir þér ekki auðnazt að ving-
ast við einhvern mektarmanninn ?«
»jú, nóg er þar af ættgöfgum letingjum«, svaraði Ját-
varður, stuttur í spuna, »en þeir koma að eins til þess
að hlusta á John Dryden1) og ræður hans um bókmennt-
ir og þess háttar. Þeir kæra sig ekkert um mig fátækl-
inginn, sem hvorki hefir nafn né stöðú til að bera«.
»Þessi John Dryden er víst leikritaskáldið; getur hann
ekki komið þér í kynni við herrana ?«
Játvarður hló hátt.
»Þú hefir fallegar hugmyndir um skáldin, fiændi.
i) John Dryden, frægt enskt skáld. Fæddur 1631, dáinn 1701.