Kirkjuritið - 01.04.1948, Qupperneq 44

138
KIRKJURITIÐ
Vegna óhlýðni Adams og Evu í öndverðu við vilja Guðs,
eru mennirnir fæddir fallnir, ofurseldir synd og dauða,
glataðir og fyrirdæmdir, á valdi Satans. Fæddir inn í
myrkur til þegnskapar í ríki hans. Og fyrir réttlátum
dómi Guðs eiga þeir alls ekkert annað skilið en eilífa
glötun, enda stefnir þangað í reyndinni fyrir miklum
þorra manna. Mannkynið er eins og visnað tré allt frá
rótum, hæfilegt í eldinn einan. En af því að Guð er misk-
unnsamur og kærleiksríkur, vill hann frelsa það. Hann
býr mönnunum hjálpræðisleið. Hann sendir son sinn í heim-
inn og lætur hann verða háðan mannlegum kjörum og
freistingum. En sonurinn sigrast á öllu illu og er hlýðinn
fram í dauða á krossi. Hann færir með kvölum sínum og
dauða algilda fórn fyrir syndir allra manna. Hann ber
fullnægjugjörð fram fyrir föðurinn, svo að nú getur hann
fyrirgefið mönnunum syndirnar. En fyrr ekki, af þvi að
hann er heilagur og réttlátur. Mannkynið hlaut að fá
refsingu, en manns-sonurinn tók hana á sig, bar syndir
þess og syndagjöld. Reiðistormur Guðs varð að geisa
yfir hann, áður en náðarsól hans gæti skinið yfir mann-
kyninu. Þannig friðþægði Kristur mennina við Guð, keypti
þeim með blóði sínu lausn undan valdi Satans. Hann hreins-
ar þá af allri synd, og opnar þeim föðurfaðm Guðs, ef
þeir iðrast og trúa þessum fagnaðarboðskap. Fórn hans á
krossi kemur þá á friði og sátt milli Guðs og manna.
Aðrir leitast við að gjöra sér á annan veg grein fyrir
leyndardómi friðþægingarinnar.
Mannkynið er ekki fallið djöflinUm á vald fyrir „átlysting“
vorra fyrstu foreldra „af epli forðum,“ heldur eru menn-
irnir í innsta eðli sínu Guðs börn og mega allir ávarpa
hann með orðunum: Faðir vor, þú sem ert á himnum.
Enginn er undanskilinn. Algóður, almáttugur og alvitur
Guð hefir ekki látið mannkynið verða til upp á þau kjör,
að stór hluti þess lendi í glötun um alla eilífð. Réttlæti
hans og heilagleiki setja ekki kærleika hans takmörk,