Kirkjuritið - 01.12.1951, Side 5

i3am d í i
œn.
Ég barn sá krjúpa í bæn að kveldi,
það bað með sakleysis skærum róm.
Ég sá inn í himinsins helga veldi,
er heyrði eg tállausrar bænar óm,
en geislar af dýrðlegum Drottins eldi
dreifðust um húmið sem litrík blóm.
Ég sá það brosið, er sigrar heiminn
og sendir lífinu yl og þrótt, —
er yfirgnæfir sólnasveiminn
og sindrar ofar en dauðans nótt, —
er starir langt út í stjörnugeiminn
eitt stillilegt barn um kvöldið hljótt.
Það bros er sterkara en allt hið iila,
sem ólgar í hug og verkum manns,
er sterkara en heimsins vald og villa
og vatnsflóð, er steypist um auðnir sands.
Það megnar enginn að æra né trylla, —
í augum Guðs skín það og vitund hans.
Jaköb Jöh. Smári.