Kirkjuritið - 01.04.1953, Side 6

ÞORST. B. GlSLASON,
Steinnesi:
Nœr krossinum.
Lúk. 23, 32—47.
Á föstudaginn langa beina milljónir manna huga sínum
að löngu liðnum atburði. Enginn viðburður veraldarsög-
unnar hefir náð slíkum tökum á mannkyninu sem kross-
festingin á Golgata. Margir menn hafa verið píndir og
líflátnir með ýmsum hætti og mörg réttarmorð hafa verið
framin fyrr og síðar. Slíkt hefir oft vakið hrylling í bili,
sem náð hefir lengra eða skemmra, en tíminn breiðir blæju
gleymskunnar yfir svo margt, og í spor liðna tímans fennir,
þegar aldirnar líða. Krossfesting Jesú hefir verið þar ein-
stakur atburður. öld eftir öld hefir hann geymzt í hugum
mannanna víðs vegar um heiminn. öld eftir öld hefir þessi
sorgarviðburður verið uppsprettan, sem kynslóðirnar hafa
teygað úr dýrasta drykkinn sér til trúarlegrar og andlegrar
styrkingar. Þeir eru margir á liðnum öldum, sem hafa
getað tekið undir þessi orð Hallgríms Péturssonar:
í þínum dauða, ó Jesú,
er mín lífgjöf og huggun trú.
Dásemdarkraftur dauða þíns
dreifist nú inn til hjarta míns.
Ennþá er þessa atburðar minnzt. Ennþá krjúpa menn
að krosstrénu' og leita þar svölunar lífi sínu. Og ennþá er
dásemdarkrafturinn sá sami og hann hefir verið frá upp"
hafi.
Hins er samt ekki að dyljast, að margir meðal nútíma-
kynslóðarinnar standa of mjög álengdar krossinum á Gol-