Kirkjuritið - 01.04.1953, Síða 31

ALD ARMINNIN G
97
skorizt. Síðan eru ýmsir að halda því fram, að henni hlífi
hulinn verndarkraftur, ekki síður en Gunnarshólma.
Vel þótti kirkjusmíðið af hendi leyst og afköst Ingólfs
rnikil að sama skapi. En störfum hans í Reykholti var ekki
þar með lokið. Gömlu kirkjuna keypti séra Guðmundur til
rifs, og lét Ingólf smíða úr henni vandaðan bæ í stað hins
gamla og gisna bæjar. Máttarviðir hinnar gömlu kirkju
reyndust þá með öllu ófúnir og úrvalsefni. Eftir tveggja
ára dvöl í Reykholti var Ingólfur búinn að byggja þar frá
grunni bæ og kirkju. Sýndist því koma hans á staðinn
engin erindisleysa, þótt fleira hefði ekki fylgt en verka-
iaunin. Síðar kom í ljós, að dvölin í Reykholti varð Ingólfi,
eins og fleirum, happasæl og örlagarík.
Það voru einu heimavistarskólarnir í þessu nágrenni í
Reykholti og á Gilsbakka, meðan þeir frændur, séra Guð-
mundur Helgason og séra Magnús Andrésson, stýrðu þar
blómabúum og voru á bezta skeiði ævinnar. Munu flest
þeirra hjú telja það lífshamingju að hafa notið þar fræðslu
°g handleiðslu. Þessu til sönnunar tek ég hér lítinn kafla
úr bókinni Árblik og aftanskin, eftir Tryggva Jónsson frá
Húsafelli, en hann var vinnupiltur í Reykholti, þegar hann
var innan við tvítugsaldur. Hann segir:
»Eitt þótti mér merkilegt við komu mína að Reykholti,
sem ég gat aldrei til fullnustu skilið. En það var hin sér-
staka alúð og umönnun, er prófastshjónin sýndu mér. En
sérstaklega þó séra Guðmundur. Kom það oft fyrir, að
hann kallaði á mig inn í stofu sína og talaði við mig um
alla heima og geima. Stundum tók hann mig með sér út
a hlað á kvöldin í heiðskíru veðri og fræddi mig um greini-
legustu stjörnur og gang himintungla — og svo margt í
hinu dásamlega sköpunarverki alheims. Hann talaði af svo
flaikilli hrifningu og lífsfjöri, að það hlaut að koma mér
til að gleyma allri hugsýki í bili, taka þátt í tali hans og
spyrja margra spurninga, sem hans skarpa vit og löngun
til að fræða leysti úr með innilegri gleði og ánægju. Hon-
Urn virtist þykja vænt um spurningar mínar og vildi hafa