Kirkjuritið - 01.04.1953, Blaðsíða 47

STARF KIRKJUNNAR FYRIR SJÚKA 113
hann tók við starfi sínu, lét hann setja sig inn í stöðu sína í
kirkju stofnunarinnar. Hann vildi fá kirkjulega vígslu til starfs
sms. Fjölskylda hans og æðstu menn stofnunarinnar, sem hann
atti að starfa með í framtíðinni, gengu með honum til altaris.
Dr. Dickmeiss hefir tekið mjög virkan þátt í samsarfi presta
°g lækna hin síðustu ár.
Mér leizt vel á allt í þessari miklu stofnun. Af því, sem ég
sá þar, var ég þó hrifnastur af vinnustofnun sjúklinganna.
Úg kom í stofu, þar sem margir voru við vinnu. Mér fannst
sart að sjá fríða og fallega unga pilta svo taugaveiklaða, að
allt viljaþrek virtist þorrið. En djáknarnir, sem stjómuðu vinn-
unni, voru eins hlýir og ástúðlegir við þessa pilta, eins og þeir
v®ru að annast hvítvoðunga.
Ég heyrði margt fallegt orð talað í garð diakonissusystranna
°g djáknanna. En fegurstu orðin í þeirra garð sagði við mig
Pastor Torné Tirén, prestur við Söder-Sjukhuset í Stokkhólmi.
Úann sagði: „Verk vort, sjúkrahúsprestanna, er það, að flytja
guðsþjónustur, skíra börn og annast kveðjuathafnir. Vér erum
saðmenn. Vér eigum að sá Guðs orði. En hvaða bóndi mundi
sa sæði í akur sinn, án þess að undirbúa jarðveginn, plægja
°g herfa. Vér prestar verðum hins vegar oft að sá í óplægða
iorð. En hér, við þetta sjúkrahús, annast nú plæginguna kristnu
hjúkrunarkonurnar. Þeirra störf getum við ekki metið né þakk-
sem skyldi. Hjúkrunarkonurnar koma oft með boð til mín
írá sjúklingum, sem óska þess, að ég tali við þá um hin heilögu
málefni.“ Og hann bætti við: „Ég tel það eitt stærsta verkefni
kirkjunnar nú, að vinna meðal hjúkrunamemanna."
^ið nokkra opinberu hjúkmnarkvennaskólana starfa nú
Prestar, bæði í Danmörku og í Svíþjóð. Þeir halda kristileg
ermdi fyrir nemenduma. En einmitt þetta mikla starf kirkj-
Pnnar í þágu sjúkra er samt bezt unnið við Diakonissustofn-
anirnar. Mér til mikillar ánægju fékk ég að hlusta á erindi, sem
^astor Gösta Anderson hélt fyrir hjúkrunarnema, sem nám
stunda við hjúkrunarkvennaskóla Diakonissustofnunarinnar
_°Phiahemmet í Stokkhólmi. Efni erindisins var: „Hraði nú-
tlrnans og áhrif hans á taugakerfi manna.“
Úann sagði meðal annars, að nú væri svo ástatt í stórborg-
Unum’ að margur maður fengi aldrei næði, og taugarnar því
hvíld, nema þann tíma, sem menn lægju á sjúkrahúsi.