Kirkjuritið - 01.04.1953, Blaðsíða 19

KATRÍN FRÁ BÓRA
85
Heimili þeirra Liiters og Katrínar.
skriftafaðir huggað hann jafnvel og skörulega og konan hans.
Stundum var það hann aftur á móti, sem sendi stórorð bréf
”til sinnar kæru eiginkonu, doktorsfrúar og meinlætamann-
eskju í Wittenberg", eða „til hinnar heilögu og áhyggjufullu
Katrínar Lúter“ og reyndi að telja í hana kjark: „Láttu Guð
^era umhyggju fyrir okkur, þ. e. varpa byrði hinni á Drottin.
Hann mun vel fyrir sjá.“ Og þegar hann var orðinn leiður á
löngum aðfinnsluræðum hennar, spurði hann: „Lastu Faðir
v°rið fyrir prédikun? “ Eða: „Kemur nú ekki senn amen eftir
Prédikun?“
Lúter hefir aldrei lýst hjónabandinu eins og paradís. Öllu
heldur eins og skóla í ást og þolinmæði. Bæði hjónin áttu auð-
sjáanlega sína galla. Því verður ekki neitað, að Katrín var all-
elttþykk og ráðrík. Og eflaust á Lúter við það, þegar hann
kallar hana ströngu húsmóðurina sína eða ávarpar hana í
bréfunum: „Kæra herra Kata.“ En jafnframt játar hann það,
ap hann vilji ekki skipta á drottningarvaldi hennar og konungs-
riki Frakklands né tign og veldi Feneyja. Ber það vitni um
éjúpa ást hans til hennar, að hann nefnir uppáhaldsrit sitt í
iblíunni, Galatabréfið, Kötu sína. Og þegar hann horfði á
myndina af henni, sem Lúkas Cranach hafði málað, sagði hann:
7