Kirkjuritið - 01.12.1971, Qupperneq 11

uPplýsingu, en fœr aðeins veraldleg-
°n ^óðleik. Ég kalla þá þjóð verða
r| úti ; kirkjulegum efnum, sem á
tínriarit veraldlegs efnis, auk allra
°nnarra hagfrœðilegra rita, sem ár-
e9a eru út gefin,- en hins vegar ekk-
^rt e'n<3sta tímarit andlegs eða kristi-
9S innihalds. Þannig getur þjóðin
r®n9ið þekk ingu á veraldlegum fram-
^mdum og högum þjóðanna út í
r 1 m°r9um greinum,- en um trú,
1 9œði og andlegt ástand þjóðanna
9^tur hún litla sem enga þekkingu
en9ið. Hún á varla kost á að fá vitn-
QS 'u iQfnvel um hið einfaldasta, t.
• m- hvort meira er af kristnu eða
^e| nu fólki í heiminum, í hvaða
^Sirnsálfum kristin trúarbrögð eru og
^ar heiðin, hvar Múhameðstrú og
Qr Gyðingatrú, né um mismun allra
essara trúarbragða, né um kristinn-
trúar dýrmœtu yfirburði fyrir
^rtað og lífið. Ég er viss um, að
^°rgum kemur það alveg á óvart,
ekk’01"■ nrr se9': kristnir menn eru
1 fjórði partur af öllu mannkyninu,
^ Múhameðstrúarmenn eru meira en
mingyr ó vjg kristna menn, og að
Q 1 'n9iar eru hartnœr tveir þriðjung-
mannkynsins. Og séu svona ein-
spurningar mönnum ókunnar,
faldar
I Va® mun þá vera um hina djúp-
ce9ari, kirkjulegu upplýsingu. Má ég
0P/rÍa: mun þessi aðferð, þessi ólíka
kf k'9°fuga tiltala veraldlegrar og
lulegrar menntunar, vera forsvar-
ek,e9 af kennilýð landsins? Er þetta
$e ' láta það lúta í lœgra haldi,
^ ^ t-’á er mest í varið, að láta
^e'msins ríki sitja í fyrirrúmi fyrir
0 s riki, að gera sér nálega far
a® 9era þjóðina veraldlega í hug
og hjarta? — Ég vil taka það fram,
að það liggur í augum uppi, að
biskup vor hefur gert of mikið fyrir
hina íslenzku kirkju til þess, að þessi
orð mín séu stíluð til hans, þar sem
hann hefur birgt þjóðina með sínum
ágœtu guðsorðabókum, og þannig
afkastað svo miklu í kirkjunnar þarfir,
að varla, eður alls ekki, liggur því
likt eftir nokkurn islenzkan mann.
Orð mín mega og ekki til sin taka
neinir þeir, sem varið hafa tíma og
kröftum, til að efla trú, upplýsingu
og siðgœði, þó ekki sé nema á laun,
hver i sínum söfnuði og sínum verka-
hring. En — hvort sem þeir eru fleiri
eða fœrri, sem hafa afgangs tima
til útbreiðslu Guðs rikis á einhvern
hátt, og hversu miklum eða litlum
kröftum sem þjóðin hefur hér á að
skipa, þá verður ekki við það dulizt,
að andlegt timarit vantar hjá oss, og
það er skarð, sem fylla þarf. Til slikr-
ar blaðstofnunar er þjóðhátiðin mœta
vel fallin. Blað þetta œtti að byrja
um leið og kristniboðsfélagið verður
stofnað.
Ég hef áður tekið það fram, að
trúrceknistilfinning þjóðar minnar er
aðalhyrningarsteinn þeirrar staðföstu
vonar minnar, að kristniboðsfélag
verði stofnað á þjóðhátiðinni. Hin
önnur undirstaða þeirrar vonar er sú,
að ég þykist hér berjast fyrir a ð a I -
velferðarmáli, ekki aðeins
þessarar þjóðar, heldur a II s
mannkynsins. Mér er spurn:
Hvaða áhugamál œtti slíkt að
vera, fyrir kristna menn, sem það
að útbreiða trú sína um heiminn,
meðal villuráfandi vansœlla heið-
ingja, allt þangað til rœzt hafa spá-
9