Kirkjuritið - 01.12.1971, Qupperneq 15

6rt<an Heilags anda
Olafur, segir annar þeirra, —
e9ar ég var að hugsa til þessa
arntals okkar, þá fór ég að blaða
I °^inni þinni ,,Fjórtán ár í Kína" og
as bar það, sem þú segir frá köllun
'nn' hl kristniboðs. Og nú langar
'l sPyrja: Var það eitthvað sér-
. 1 predikun séra Tryggva þarna
til unni í Bœ, sem talaði svona
P'n? Eða var það e. t. v. textinn?
^ var predikunin. Þetta var
v ^asunnudag, og hann talaði um
6r an eða áhrif Heilags anda, —
Ve*an til góðs.
' blm kristniboð sérstaklega?
k ." ^e'< hann minntist ekki á
rík^niboð’ bann talaði á áhrifa-
ska'n um 9Í°f H^ilogs anda, sem
-p aPara lifandi trúar. Þessi rœða séra
v^9Va snart mig svo mjög, að ég
G *SSm ^ra mer nurr|inn og fann, að
ond''^01"^ ^9 ' samu
þá r° V°r Sem v'® m'9 vœr' sa9t'
0 óg að fara til heiðingjanna
9 segja þejm fró Qugj 0g Jesú
Kristi.
Jó^0^ ' Biblíusögum Sigurðar
|<ri^SSanc"' var sagt frá hinu fyrsta
'stniboði
Og það
vissi ég varla
hnö."^1 postulanna.
u ' e9 lesið. Annað
óað' r's^n'boð. Eitt var þó það, sem
Vq ' mer ' sarnbancli við þetta. Það
r ^oð, sem ég hafði heyrt talað
hafð'^'^b0^ Qf sl'ku tagi, að fólk
1 ímugust á því eða fyrirlitningu.
|ari^rnanar höfðu komið hingað til
nýi S'. ^9 Hjálprœðishe rinn var þá
báru^0^01" starfa ' Reykjavík, og
iofn 'r'rnsar sögur mjög svo mis-
sta Ut3t:> um sveiTir urn trúboðs-
Serr|i bans, — svo að mig hryllti
eiginlega við þeirri hugsun, að ég
œtti að verða trúboði.
—• Þú hafðir sem sagt ekkert lesið
um nútima kristniboð?
— Nei, ég hafði ekki hugmynd
um það.
— Þú hafðir ekki einu sinni heyrt
nefnda Steinunni Jóhannesdóttur?
— Nei, hana heyrði ég ekki
nefnda fyrr en löngu seinna.
— Samt kom þessi sterka sann-
fœring um, að þú œttir að verða
kristniboði?
— Já, sterk sannfœring um, að
ég yrði að lifa Guði og ég œtti að
fara til heiðingjanna og segja þeim
frá Guði.
Ferð að Gilsbakka
.— Og síðan fórstu til Noregs á
skóla?
— Það var nú handleiðsla í þvi.
— Ég hafði ekki frið fyrir þessari
sannfceringu, en ég hafði enga djörf-
ung til þess að tala um það við
neinn. Eiginlega fyrirvarð ég mig
fyrir mönnum. Mig langaði mikið til
þess að tala við séra Tryggva, en
ég hafði ekki kjark í mér til þess.
Hann var fínn maður og menntaður.
Aftur á móti hafði ég gengið einn
vetur til spurninga hjá séra Magnúsi
á Gilsbakka. Hann var einn af mest
metnu prestum landsins, er óhœtt að
segja, mikill heiðursmaður. — Ég
hafði haft mikla blessun af því að
ganga til hans og bar mikið traust
til hans, svo að mér kom til hugar,
að ég skyldi fara til hans. Þá gceti
13