Kirkjuritið - 01.12.1971, Qupperneq 17

r° Slotsvik og síldargróða
Það var dálítið sögulegt, hvernig
®9 komst til Noregs, anzar Ólafur,
þa^Qr ^er 'nna eftir verunni
r- Síðan segir hann okkur frá því,
V.ern'9 hann kynntist Lars Slotsvik
f- L^S^°ra- Það var norður á Siglu-
lrðl í sumarlok 1915. Ólafur var þar
^addur í úrrœðaleysi, hafði helzt í
e9a að reyna að komast á Kennara-
^a'ann, þv; að
engin leið virtist
kv'd ^ utani:arai'- Þá var hann um
°a á samkomu, sem norskir s|ó-
^enn efndu til þar í kirkjunni. Það
t"l * v'tn'sburðarsamkoma. Margir
, u- Hann varð mjög snortinn og
° UPP í hálfgerðri leiðslu og sagði
áð^ V°^' ^afði ekki borið við
r- að ungur íslendingur tœki til
þ s á samkomum Norðmanna. Á
heM^ Var ^v' Ve^ ^lustað, °9 nnargir
suðu honum eftir samkomuna.
S£~ ^'nn maður tók mig afsíðis með
f r:sÞetta var það seint á sumri, að
^neð VQr rai<kva, en hann gekk
lj rner fram og aftur og talaði
sars a mikið, en ég skildi ekki neitt,
sa^ann sa9ði' nsma það, að hann
tj|Ur Þ hvort ég vildi fara með sér
vce °re9s- — Þá var eins og dyr
f u °Pnaðar fyrir fanga, svo sann-
urnr ,Ur var e9 um það, að með hon-
Se- atti e9 að fara. Og átta dögum
nna fðr ég með honum áleiðis til
Horegs
st Sss’ maður var skipstjóri á einum
VQrrSta síldarbáti Norðmanna. Hann
hQ ra Álasundi, og hann og kona
,ýðnhS,V0;u trúuð. Auk þess var hann
vinur S^°'amaður og mikill (slands-
'a^Ur segir ennfremur, að það
muni hafa verið hugmynd Slotviks að
styðja hann til kennaranáms til þess,
að hann gœti síðan snúið heim og
orðið til að styrkja böndin milli fs-
lands og Noregs. Síðar sagði Ólafur
honum hug sinn.
Slotsvik kom honum fyrst á lýð-
skóla, en á nœsta vori héldu þeir
saman á þorskveiðar til Austfjarða,
voru þar í hálfan mánuð í roki allan
tímann og fiskuðu mikið. Ekkert var
í land að sœkja, heldur var siglt með
aflann til Þrándheims. Siðan var far-
ið aftur til íslands á síldveiðar. Þá
grœddi Ólafur peninga í fyrsta —
og líklega eina skiptið á œvinni —,
því að aflinn varð feikilegur. Hann
var ekki í vafa um til hvers þeir pen-
ingar vœru. Þeir voru cetlaðir til náms
á kristniboðsskólanum á Fjellhaug.
Og þangað var svo haldið haustið
1916.
Að öðru leyti átti Ólafur heimili
sitt í Noregi hjá þeim Slotsvik-hjón-
um. Þau voru barnlaus og reyndust
honum sem beztu foreldrar. Slotsvik
bauð honum að geyma fyrir hann
fjármuni hans og kvaðst skyldu senda
honum jafnharðan það, sem hann
þyrfti á að halda. Það fjárhald reynd-
ist vel.
— Satt að segja voru ennþá þrjú
hundruð krónur eftir af síldarpening-
unum á bók hjá þessum velgjörðar-
manni mínum, þegar ég hafði lokið
fjögurra vetra námi á Fjellhaug. Hann
hefur nú sjálfsagt oft gieymt að taka
úr bókinni, þegar hann fékk reikn-
inga frá mér. Og það kom sér vel,
því að þá kom Albert bróðir til
Noregs, allsvana og ókunnur öllum.
Og fyrir bragðið gat hann byrjað í
15