Kirkjuritið - 01.12.1971, Blaðsíða 52

„Látið heiðingjana í friði," segja
sumir — en þeir, sem losna undan
helfjötrum Satans við boðun fagnað-
arerindisins, geta fagnandi tekið und-
ir með Páli:
Kœrleikurinn fellur aldrei úr gildi.
Rétt fyrir kristniboðsdaginn, 14.
nóv. sl., hittum við Skúla Svavarsson,
kristniboða, að máli. Þrátt fyrir mikl-
ar annir gaf hann sér tíma til þess
að spjalla við okkur stutta stund um
starfið í Konsó og Gidole.
Hvar og hvernig vaknar áliugi þinn
fyrir kristniboSi?
Ég held mér sé óhœtt að fullyrða,
að eftir þvi sem fagnaðarerindið
laukst betur upp fyrir mér, vaknaði
sífellt meiri og dýpri skilningur á
kristniboði.
Veturinn 1961 dvaldist ég svo við
nám á Biblíuskóla í Osló. Þá heyrði
ég oft hrífandi og skýrar frásögur
,, , £a
kristniboðanna sjálfra frá Eþíopiu- y
hreifst af þessum frásögum og aU^g
mín opnuðust enn betur fyrir ney
heiðingjanna. Að lokum varð ka
Drottins svo sterkt, að mér fannst cð
ekki geta skorazt undan, ef ég Yr
beðinn að fara.
Hvað um framhaldsnám ? ^
Nœstu 4 ár stundaði ég nám vl
kristniboðsskólann á Fjellhaug í Osla’
Höfuðáherzla var þar lögð ó a
menna guðfrœði, svo og trúarbrag^0
sögu, kristniboðssögu og alls kynS
kristniboðstcekni. Voru vetur þesS
mér mikils virði.
Síðan stundaði ég, ásamt
minni, enskunám í Englandi ása
tungumálatœkni. En því nœst fórun
við hjónin til Eþíópíu og stunduðurrj
þar nám í ríkismálinu, amharísku<
samtals 8 mánuði. En þörfin á star,
mönnum var svo brýn, að við þu

50