Kirkjuritið - 01.12.1971, Qupperneq 53

H1 að fara til starfa fyrr en œtlað
VQr 1
^ers Vegna
'Lr(.‘ki8 kristniboð, Skúli?
lc ,Q °stœðan er auðvitað sú, að
-nstur bauð.
fceru
að lœrisveinar hans
ut urn alla heimsbyggðina með
9naðarboðskapinn. Og þegar það
ein^ UPP fyrir okkur, að það er að-
ein leið til björgunar, skiljum
er>n betur kristniboðsskipun Jesú.
Qg ^ur hefur verið trúað fyrir fagn-
mi^r®r'ndinu og það er ábyrgðar-
1 blutverk. Sérhver trúaður mað-
Or
cetti
'u9arfar
raun að hafa kristniboðs-
Fáir^ llm ney^ heiðingjanna?
heig 6^0 en9ir skilja í hvílíkri neyð
þaðln9iarnir lifa nema þeir, sem sjá
^sð eigin augum. Líf þeirra er
fyllt skelfingu og hrœðslu, ótta og
angist, og þessar tilfinningar fléttast
inn í hvern þátt hins daglega lífs
heiðingjans.
Þeir reyna að milda reiði andanna,
sem þeim finnst að muni búa í öllu
ógnvœnlegu og hrikalegu — þeir
reyna að halda þeim í skefjum með
alls kyns fórnum og gjöfum.
Vald töframannanna er geigvœn-
legt, svo œgilegt, að heiðingjarnir
eiga nœstum alla heill bœði manna
og skepna undir þeim.
Sonur töframannsins
Voldugur töframaður átti son, sem
átti að verða eftirmaður hans. Eins
og aðrir heiðingjar lifði hann í stöð-
ugum ótta og skelfingu — hrœddist
Satan framar öllu öðru. í fyrstu vildi
hann í hvívetna reyna að fara að
óskum föður síns. Hann vissi, hve
mikil völd hann hafði. Hann vissi, að
51