Kirkjuritið - 01.12.1971, Blaðsíða 63

Pptök sín í Jerúsalem á síðari árum
^Vrillosar biskups, og er hann e. t. v.
PP afsmaður þessarar breytingar.
ahátíðin, haldin 25. desember er
Qf rómverskum u
ppruna. Enginn
þó
eit um fœðingardag Frelsarans, en
k .®na vóntunar á vitneskju völdu
tá'k^ menn Þann dag, sem hafði
^ nrcena merkingu. Þetta var sól-
Qrfadagur i Róm eftir tímatali
Va'rra °9 víst er, að þessi dagur var
só,'nn Ve9na tengsla hans við gang
^ ar- Kristnir menn nefndu Frelsarann
na sönnu sól og sól rétt-
1 03 t i C ; „ ,, , .
I 1 1 n s. Hann var hin raunveru-
^9° sólarupprás fyrir heiminn. Ljós
l'psins. £n ^ þessum degi höfðu
heiðnjr
da
li
Rómverjar haldið fœðingar-
9 hinnar ósigrandi sólar, Dies nata-
iafð°^'S 'nv'cti- Rram til þessa dags
það ' S<^ard'rtu notið œ minna, en
an 1 ^rá óx hún, Sólin var ósigr-
^yrkrið gat ekki sigrað hana.
Urr^'anus keisari hafði skipað fyrir
eft' ^e.SSa kiátíð hinnar ósigrandi sólar
pa r s'9Ur sinn við Palmýra árið 274.
$i nn koma á einni trú um ríki
ósi S^d' S o I invictus, hin
þá^randi sak vera höfuðguð. Hér var
lllt Um s°ldýrkun að rœða. En þetta
jj CE, ' ^e'sarans varð kristnum mönn-
vitn' VQtn'n9 ^ a3 bera h o n u m
þ sern var þ e i r r a Ijós,
þei ' r ,r a s ó I og því var það, að
ha * ? ^ u þennan dag og nefndu
s'n ' rnilli Dies natalis Christi,
da ln^arcia9 Krists, eða Dies Invicti,
6r 9 . 'ns ósigrandi og sögðu: „Hver
si„°S!,9rand' nema Droftinn vor, sem
S'9raði dauðann".
jnn-r'stnir menn sigruðu í samkeppn-
Urri þennan dag. Sigur sá var
vitnisburður um „Ljósið af
hœðum er vitjað hafði þeirra" og
Zakaria faðir Jóhannesar skírara
hafði mœlt um af spámannlegri
andagift í Ijóði sínu, sem nefnist Lof-
söngur Zakaria eða Benedictus.
Hin kristna jólahátíð,
25. desember, er rótfest orðin í Róm
árið 336. Hátíðahaldið berst með
miklum hraða um gjörvalla kirkjuna,
bœði þá vestrcenu og austrœnu.
Austurkirkjan hafði, áður en jólahá-
tíðin 25. desember var upptekin,
haldið fœðingarhátíð Frelsárans.
Hana nefnum vér hér á landi þrett-
ánda, en víðast hvar nefnist hún epi-
fanía í kirkjunni. Hátíð þessi er af
sama toga upprunalega og jólahá-
tíðin í Vesturkirkjunni, sóldýrkunarhá-
tíð, en þessi er upprunnin í Egypta-
landi. Nafnið e p i f a n e i a merkir
birting, opinberun. Hinir grísku feður
notuðu þetta orð um holdtekju Guðs
sonar, komu hans, birtingu hans sem
„I j ó s h e i m s i n s". Við lok 4.
aldar var þessi hátíð einnig rótfest
orðin í Vesturkirkjunni. En þar eð
tvœr hátíðir með sama innihaldi voru
nú haldnar bœði í Vestur- og Austur-
kirkjunni, þá hlaut að verða einhver
mismunur á innihaldi þeirra og hlut-
verki.
f Austurkirkjunni varð þróunin sú,
að hún verður hátíð skírnar Frels-
arans í ánni Jórdan. Þar var hann
b i r t u r mönnum, sem s o n u r
G u ð s. Síðar verður hún hátíð
skírnarinnar almennt.
I Vesturkirkjunni verður atburður-
inn um vitjun vitringanna frá Aust-
urlöndum höfuðefni hennar. Þessi
vitjun vitringanna b i r t i það, að
61