Kirkjuritið - 01.06.1972, Qupperneq 48

við þorstann eftir Guði og í sam-
hljóðan við gleði í trúnni. Einnig er
það, að ekkert vekur jafn mikla sam-
úð og velvilja meðal einstaklinga
eins og það að biðja saman. Það
hafa þeir reynt, er iðulega ganga
til altaris. Samúðin með kjörum ann-
arra styrkir kœrleikssamfélagið I
söfnuðinum, vekur skilning, eflir um-
burðarlyndi og ncerir hið persónulega
bœnalíf. Só, er iðkar tíðagjörðina,
verður hluttakandi í fjórsjóðum hugs-
ana, sem eru fró Guði. Hann nemur
Guðs orð og ó það tiltœkt í huga
sér ó þeim stundum, sem hann þarf
þess sérstaklega við. Hann veit með
vissu, hver höfuðatriði trúarinnar eru
og þó um leið höfuðatriði þess llfs,
sem hann lifir I trú. Hann veit, hver
Guð er og getur fórnað honum dög-
um sínum í þakkargjörð fyrir misk-
unn hans í Kristi, sem keypti honum
lausn undan valdi syndar og veitti
honum hina dýru gjöf fyrirgefningar-
innar fyrir dauða sinn og upprisu.
Tíðagjörðin er lofgjörðarfórn fyrir
þessi miklu gœði.
HEIMILDIR:
Heimildir, sem stuðst hefir verið við:
Dom G. Dix, Shape of the Liturgy, Dacre Press
1954.
Graham Jenkins, Praying the Breviary, London
1960.
Svend Borregaard, Kirkens Verden nr. 8, 1964,
Tidebon.
Sr. Sigurður Pálsson, Aftansöngur.
Oluf Kolsrud, Messuskýringar I, Oslo 1952.
J.A. Jungmann, S.J., Pastoral Liturgy, Challoner
1962.
A.M. Roguet, O.P., The Liturgy of the Hours,
1971.
Um helgisiði
í nútímanum virSist stefnan
sú, einkum meðal mótmœlenda
í NorSur-Evrópu, aS hafna
skreytingum. Sú stefna byggir
þó fremur á viShorfum tízku
en trúar. Tízkan krefst ,,ein"
faldleika" eSa svipvana feg-
urSar, en hafnar þeim skreyt'
ingum, sem gleSja augu al-
mennings. Svo virSist, sem
aukin tölvísi og tœkni farl
saman viS þverrandi ímyndun-
arafl og hugsjónir.
Enginn vafi er á því, að
þessi stefna kallar yfir sig aft"
urhvarf til meiri fegurSar, °9
þá verSa hinar „einföldu /
auSnarlegu kirkjur skreyttat
eftir smekk þess tíma.
Hinn almenni áróSur nútím-
ans fyrir einfaldleika í þessum
efnum, er ekki eingöngu runn-
inn af „andlegri" rót. Hann er
stundum sprottinn af skorti 0
fegurSarskyni, stundum a^
skorti á sálfrœSilegum skiln-
ingi og stundum aSeins flétt'
frá þeim vanda, sem við er
aS fást í sköpun helgrar listar-
Úr grein sr. Sigurðar Pálssonar, bls. 1
142