Kirkjuritið - 01.06.1972, Qupperneq 57

Vl.
^mkvœmt islamskri erfikenningu, þá
r°®9srði Múhammed, að islamtrúin
s yldi boðuð öllum heiminum. Því
s®ndi hann boðbera sína með bréf
margra konunga og landst|óra.
sama hátt sendi og Bahaullah bréf
l°ðhÖfðing|um, þeirra á meðal
2Qrnum í Rússlandi, Viktoríu drottn-
n9U( Napóleón III. og sjálfum páf-
Qnum. j þessum bréfum sínum krafð-
st Bahaullah þess, að þjóðhöfðingj-
arnir viðurkenndu hann, Bahaullah,
|Sm drottinn þeirra og herra. Ósenni-
.e^ er/ að slíkar kröfur hafi fallið
9°ðan jarðveg. Sennilegast, að þœr
1 ekki einu sinni verið teknar al-
Variega.
skal það undirstrikað, að spá-
°mur Babs um þann, ,,sem guð
VeT^' 0P'nh>era,,' ha(:ði stóru hlut-
^ r 1 að gegna. Til þess að minna
s ann( var t.d. haft laust sœti á
t|.amkomum og þingum. Hver Bab-
^uarmaður varð að risa á fœtur, er
n þess, ,,er í vœndum var", var
6,nt- Nýtt dagatal var gert með 19
Q Qnuðum og 19 dögum í mánuði
^9 tyrsta mánuðinum og fyrsta degi
IB ^ ^ánaðar var gefið nafnið Baha
merkir níu). Bab hafði einnig
' Qá sá, ,,sem guð myndi opin-
fu,|a ' kœmi skyndilega, en hann
bíð^^'’ enn vœr' Þess ^an9t
' a °9 nefndi 1511-2001 ár frá
VcerS S'n homu- bab vonaði, að þá
r' allur heimurinn orðinn Babtrúar.
Að
an'
e|ns fá eintök voru til af „Bey-
Bahaullah
babs, svo að tímaskekkjan olli
engum vandrœðum. Hann
Var *
Qfl„ °_ e,gin sögn sjálfur „Bahaull-
sa( sem guð myndi opinbera,
og þar með fullkomnun guðs. Hann
lýsti því yfir, að „í persónu minni
sést aðeins persóna guðs; í fegurð
minni fegurð guðs; í verun minni
verun guðs", og hann segisf vera
„lind Ijóss guðsnafna" og „opinber-
un allra einkenna guðs". Þar með
hefur enginn leyfi til að gagnrýna
orð hans eða gerðir. Sjálfur getur
hann sett sig ofar „Beyan" Babs.
í vestrœnum eyrum hljóma þessar
kröfur Bahaullah sem guðlast, en
hinu skal þá ekki leynt, að sumt af
því, sem vestrœnir menn hafa eignað
honum, er ekki með réttu. Ber að hafa
í huga, að kröfur hans á ekki að
skilja út frá kristinni holdtekjukenn-
ingu. Guð Babs og Bahaullah er ei-
lífur, fjarlœgur, óskiljanlegur og ó-
þekkjanlegur. Annað en hann, en þó
frá honum komið, er frumviljinn, sem
stjórnar munni spámannanna. Þessi
frumvilji stendur í tengslum við til-
veruna eins og orsök við afleiðingu
eða eldur við hita. Þar eð hann er
einn, þannig má segja, að allir spá-
mennirnir séu einn. Þeir eru allir op-
inberanir hins eina guðs, og þar með
er öll þekking á guði komin gegnum
spámennina. Engu að síður eru þessar
opinberanir ekki guð sjálfur. Hann
er áfram hinn óþekkjanlegi og óskilj-
anlegi. Og þó að opinberanirnar búi
í frumviljanum, og því allar eitt, þá
bœtir þó hver opinberunin við aðra
og eykur þar með þekkinguna á
guði. Þvl er aldrei rœtt um lokaopin-
berun, og Bahaullah gerir ekki kröfu
til að boðskapur hans sé tekinn sem
lokaorðin. Því má með sanni segja,
að í Ijósi þessa skilnings eru kröfur
Bahaullah miklu hógvœrari en þœr,
151