Kirkjuritið - 01.06.1972, Qupperneq 85

Enn fremur ef spurt er, hvort hin
efðbundna predikun sé bezta að-
erð kirkjunnar til boðunar í því um-
Verf', sem er utan kirkjunn-
°r' Þá er svarið aftur neitandi.
^da kirkjunnar til boðunar fyrir
Veröldinni verðu reinnig uppfyllt með
° rum aðferðum. Augljós þörf er fyrir
að, að geta lœrt að nota fjölmiðla
^erstaklega sjónvarpið og, nota þar
®kifcerin, sem gefast. Þrátt fyrir hina
nýstofnuðu skóla, sem kenna prestum
°9 kennilýð þessa list, þá er ekki
að segja, að tökum hafi verið
Q | a þessu sviði. Sjónvarp með trú-
e9u efni hefir ekki, enn sem komið
er
- reynzt sérstaklega árangursríkt.
uðþjónustur og predikanir, sem
ovarpað er, eru ekki árangursrík-
Se aSferðirnar, enda þótt hinn
; n . raverði kraftur í endursögn á bibl-
^Sagum hafi verið gerður augljós.
f^U trceðilegar umrœður ná aðeins til
^ rra greindarmanna og eru því ekki
Q*retturn stað í notkun fjölmiðla til
li 0rna boðskapnum til skila. Leik-
t , ekki endilega sjónleikir um
er l e^ni ' þröngum skilningi —
Vj|. ezt faHin til þess að gera góð-
0Ja°n' kcerleikann, eftirtektarverðan
fy ,a ÍQbandi. Kirkjan er í mikilli þörf
ská| ,e'^r'taskáld, Ijóðskáld og sagna-
• listmálara og tónskáld, vegna
UrriS,að l'sfin mun reynast boðskapn-
ah -|r^st a sviði fjölmiðla nna á þess-
be ° Má vera að fjölmiðlarnir séu
v6 . aiinir til þess að undirbúa jarð-
tio 'nn ^r'r fagnaðarerindið (prepara-
arereVan^e'ÍCa^ ^era ma, að fagnað-
Qg 'ndið verði ekki skynjað án þess
e^n°ta tun9urnál, sem auðvitað þarf
endilega að vera talað mál, En
orð eru nauðsynleg að síðustu. Aðrar
aðferðir eru hinar mikilvœgustu,
þangað til tími orðanna er kominn.
Mannlega séð er ólíklegt að kirkjan
hafi mikil áhrif á samtímaþjóðfélag
nema fram komi gáfaðir menn og
konur, sem fœr eru um að ná tali af
öðrum með aðferðum þessara list-
greina og gœðum verka þeirra. Það
er augljóst af þessu, að þörf er á
nýrri tegund kristniboðs með þessum
aðferðum.
Við erum nú komin þar í athugun
okkar á framtíð predikunarinnar að
við getum spurt um þau g u ð -
frœðilegu atriði, sem til
þarf, svo að predikunin lifi. Þegar
allt kemur til alls hvílir predikunin á
guðfrœði. Líklega er réttara að segja,
að hún hvíli á kristfrœði, því að
predikunin er boðun Krists. Predik-
unin er því aðeins sannfœrandi, að
kristfrœðin sé sannfœrandi. Krist-
frœðin getur ekki verið sannfœrandi,
ef hún miðar við heimshyggju (Welt-
anschauung), sem ekki er lengur fyrir
hendi. Þess vegna verður predikarinn
að taka alvarlega hinn einbeitta á-
huga nútímans á hinu veraldlega.
Hann þarf að meta þetta og sjá,
hvernig þetta hefir þróast í kristnu
umhverfi.
Grundvallarjátning okkar um Krist
er „sqnnur Guð og sannur maður".
Þetta er heimska og hneykslunarhella
fagnaðarerindisins. Nú á dögum er
ekki dregið í efa „sannur maður", en
mikilvcegt er fyrir predikarann að
sýna þetta með dœmum úr guðspjöll-
unum.
Að birta Jesú sem „sannan Guð"
er erfiðara. Vera má, að orðið „Guð"
179