Kirkjuritið - 01.09.1973, Qupperneq 16

legri raust og ókennilegum tilburðum,
oft með atferli, sem virðist benda í
gagnstœða ótt. En oft bert. Ég held,
að hið nœma skáld, Jón úr Vör, tali
í orðastað margra í þessum hending-
um:
Á hverju andartaki leita milljónir
manna
til þín í neyð sinni,
jafnvel þeir, sem aldrei hafa
heyrt nafn þitt nefnt. Einnig ég,
einnig ég þúsund þúsund sinnum
þessi löngu ár í útlegð minni.
Einu sinni enn hrópa ég í óbœrilegri
kvöl:
Guð minn góður, hjálpa þú mér,
einnig mér,
Guð minn, jafnvel þótt þú sért ekki til.
Sú þörf og þrá, sú leit og kvöl, sem
lýsir sér í þessu Ijóði, er allt í kring:
Guð minn góður, hjálpa þú mér!
Ert þú einhverjum svar, verður þú
einhverjum til meðalgöngu um lausn
og svar?
Megnar kirkjan að kalla hina mörgu
heim úr útlegð sinni? Er rödd hennar
nœgilega skýr til þess, nógu ótvírœð,
djörf og hlý?
Erum vér, sem boðum og kennum,
heilir og sannir gagnvart lífsins orði
og Drottins anda?
Vér lifum vitjunartíma. Það er mér
ekki efamál. Gefum því gaum og ver-
um viðbúnir. Látum uppbyggjast. Jes-
ús lifir. Hann vekur og starfar með
órœku móti víðsvegar í samtíðinni.
Jesús er lífið, Og hann skal ríkja unz
allt er lagt að fótum hins eina eilífa,
sanna Guðs.
Krossinn lýsir sem fyrirheit eilífs
dags yfir landinu kalda. Og þér eruð
hermenn krossins, synir Ijóssins, synir
dagsins. Vökum því og verum algáð-
ir.
Liðnir kvaddir
Brœður mínir. Vér kveðjum starfsár.
Ég rifja upp að venju nokkuð af því,
sem gerzt hefur.
Við synodussetningu í fyrra, svo
sem oft endranœr, var Ásgeir Ásgeirs-
son, fyrrv. forseti íslands, viðstaddur,
hlýr að vanda, jákvœður og örvandi-
Hann varð ekki prestur, þótt hann
hefði búið sig undir það. En hann lét
það jafnan finnast, að hann taldi sig
nákominn prestastétíinni og þá ekki
síður hitt, að hann mat kirkjuna mikils
og þótti þar við liggja þjóðarheill, að
staða hennar vœri traust og sterk 1
þjóðlífinu. Hann var heiðursfélag'
Prestafélags íslands. Vér vottum minn-
ingu hans virðingu vora með því oð
rísa úr sœtum.
Tveir prestar hafa látizt. Báðirhöfðu
þeir látið af embœtti fyrir mörgum ar'
um.
Sr. Eiríkur Albertsson, dr. theok/
andaðist 11. okt. 1972, tœpra 85 árö
að aldri, f. að Torfmýri i Blönduhlíð/
Skagafirði, 7. nóv. 1887. Embcettis'
prófi í guðfrœði lauk hann í febr. 19l7
og vígðist í maí sama ár sem aðstoð'
arprestur til Hestþinga í Borgarfirð'-
Ári síðar fékk hann veitingu fyrir Þvl
kalli og þjónaði því til vorsins \9^<
er hann baðst lausnar sa kir heilsu;
brests. Hann varð doktor í guðfr®ð'
við Háskóla fslands 1939. Prófasts
206