Kirkjuritið - 01.09.1973, Síða 36

daglegt samneyti við föðurinn og
kirkja sótt jafnaðarlega. Og það er
ekki einasta, að sambandið við Guð
rofni, heldur móst líka út snertipunkt-
arnir við meðbrœðurna. Þegar svona
er komið, ertu orðinn að kaldhœðnum
sjálfbirgingi, sem sér aðeins tötrana
utan á bróðurnum, en gleymir því, að
innan ! þeim er týndur sonur Guðs,
sem Kristur dó fyrir.
Þetta firringarástand er orsök efans
og óánœgjunnar. Framkoma eldra
bróðurins sýnir okkur, hvers vegna við
rengjum föðurinn, tortryggjum hann
og nöldrum við hann. Okkur verður nú
Ijóst, að við erum að háma í okkur
svínafóður, þrátt fyrir biblíulestur og
bœnrœkni.
Endum ekki þessa úttekt á sjálfum
okkur, án þess að spyrja okkur sjálf
þeirrar grundvallarspurningar, hvort
við séum frjálsir, kristnir menn, eða
þrœlar. Og fyrir alla muni skulum við
gefa kœrleika Guðs kost á að kveikja
í okkur loga ástar og umhyggju fyrir
meðbrœðrunum. Og svipumst um leið
um eftir þeim, sem þurfa á ástúð okk-
ar að halda. Þá komum við óðar en
varir auga á starfsbróðurinn, sem er
svo þyrrkingslegur í framkomu og ber
trúlega í brjósti hulinn harm; eða þá
nágrannann, sem skortir hlýju og hjálp
og leiðsögn; ellegar börnin okkar á
táningaraldrinum, sem hafa fjarlœgzt
okkur meir og meir af því við skiljum
ekki viðhorf þeirra og vanda. Ef við
berum gœfu til þessarar skyggni, verð-
ur þess ekki langt að bíða, að við fá-
um á nýjan leik að upplifa lífgefandi
samfélag við föðurinn á himnum. Þa
verður bœnin ekki lengur þreytandi
byrði að bera, heldur gleðilegt samtal
við föðurinn. Og þá verður biblíulest-
urinn ekki lengur þungbœr skylda,
heldur líkt og ferskur andardráttui
hressandi fjallalofts.
Hvað er ömurlegra en að kallaS'
kristinn, en vera ekki annað en önug-
ur þrœll? En hvað er yndislegra en að
verða þess áskynja hvern dag, að Guð
hlustar eftir hugrenningum okkar, oQ
að hann bíður okkar heima og viii
koma okkur á réttan kjöl. Þá verðat
okkur Ijóst, að það er óþarfi að Iáta
kvíðann naga hjartað. Og þega'
hinzta kvöld okkar húmar að og viri
kveðjum fjarlœga landið fyrir fullt °9
allt, þá stendur Guð á dyrahellann'
heima og biður okkur að ganga í bcS'
inn, þar sem við getum alltaf veri
samviztum við Jesúm og eignazt fögn'
uðinn, sem við höfum aðeins feng'^
að smakka forsmekk hans í ja rðlíf'nU-
ð
Úr: Das Bilderbuch Gottes. Quell-Verlag, StuHgur'’
Sr. Gunnar Björnsson þýddi.
226