Kirkjuritið - 01.09.1973, Qupperneq 45

I'kt og Albrecht Durer skrifaði um
Lúther, að kenning hans skein skýr-
'e9a í gegn um allt, þegar hann
frœddi menn um fagnaðarboðskap-
inn.
ekki lausnarorðið traust
einnig nú? Það orð segir óumrceði-
'e9a skýrt fró andlegu eðli kristin-
dómsins og greinir hann um leið
^rá hreinni mystik, því að traust
tagnaðarboðskaparins styðst ekki
'/ið neina stemningu, eðlisgerð eða
Piálfun hjá sálinni, heldur við Krist,
v'ð traust á það, sem Guð hefir gert
° Qð hinum trúaða manni sjálfum.
uther skrifan ,,Eins hlutar og aðeins
®lns er krafist til kristilegs lífernis,
ristilegs réttlœtis og frelsis, og það
r Guðs háheilaga orð, evangelium
^rists."
t ,Þar með gat Lúther haldið fram
mnni sem fu11vissu, þrátt fyrir allt,
°ð gjörrœði hjartans og ytri hindr-
unum.
"Kristin manneskja," skrifar Lúthei
"a^fyrjrggfningu syndanna og hjarl
hún ' trúnni einni, jafnvel þól
se fyllt gagnstœðri tilfinningu.
ast tránaðartraust til Guðs hagg
m ekki af breytingunni á heims
fuS -i- Manneskjan er sjálfri sé
u lík á mismunandi tímaskeiðurr
jr lrnsharmleikur (styrjaldarinnar) sýr
rnen V8rsu 'auslega lakkhimna si2
stcegn'n9ar'nnar situr utan á frurr
0 UtTl eðlishvötum til góðs og ilh
I 9 raunverulegar upphœðir manr
förum t''VerU ákvarðast ekki af frarr
megf ^nningarinnar. Þœr eru ekl
jafntrQrn ne'nni braut, sem stígi
Ver§ ^átt i hœðina. Manneskja
Qð leita þeirra þar, sem þa
er að finna. Mannkynið mun árang-
urslaust bíða eftir nýjum Kristi. Það
er flónska að teygja sig út eftir
draumóratrú, eins lengi og trúarlegri
nýsköpun siðbótarinnar er engan
veginn lokið. Vér skiljum Lúther og
verk hans betur nú, en menn skildu
hann fyrir hundrað árum.
Hin ungborna kappgirni fyrirlítur
e.t.v. hið háleita, klassiska og varan-
lega, eingöngu af því, að það er
viðurkennt. Hinn ófrjálsi maður þekk-
ir e.t.v. andlegan arf fortíðarinnar
fremur sem byrði en sem veitingu
hjálpar. Og ekki vil ég tala um fögn-
uð fáfrœðinnar, þegar hún fótum
treður allt, sem hún getur ekki skilið,
hvílíkt gildi það hefir. En vizkan rétt-
lœtist af börnum sínum. Mestir and-
ans gagnsemdar menn í veröldinni
og djúptcekastir til áhrifa í sögunni,
eru ekki nýmœlasmiðirnir, heldur
þeir, sem dregið hafa ný gildismœti
fram úr fornum fjárhirzlum.
Sulturinn vitjar veraldarinnar harðri
hendi. Forði minnkar í forðabúrunum.
Skiptingin þarf að verða nákvœmari
on hún er nú. Góður vilji verður að
gera það, sem skipulag getur ekki
gert. En andleg vannœring, sem börn
samtíðarinnar eru langþjáð af, hún
stafar ekki af skorti. Því að staðaldri
kýla menn i sig andlegri fœðu, sem
er nœringarlítil, gölluð og óholl. Og
þó er nóg til af því allra bezta handa
öllum. Og það eyðist ekki, þótt allir
fái að njóta þess, þvert á móti bœtist
við það (þegar margir njóta). Ef hér
er einhver manneskja í þessari dóm-
kirkju svo andlega vannœrð mitt í
allsncegtunum, að hún les ekki í Bibl-
íunni, þá œtti hún að uppgötva það
235