Kirkjuritið - 01.09.1973, Síða 62

Síra Harald Sigmar
kveður biskup og presfastefnu
Ég er vini mínum herra Sigurbirni
Einarssyni, sem ég lít ó sem minn eig-
in biskup, innilega þakklátur, og hans
yndislegu frú Magneu Þorkelsdóttur,
fyrir alla þeirra gestrisni í minn garð
og konu minnar. Ekki síður er ég hon-
um þakklátur fyrir það tcekifœri, sem
hann hefur gefið okkur að koma hing-
að og dveljast hér með ykkur að
Hrafnagili þessa fögru daga. — Einn-
ig hefur mér verið Ijúft að hitta marga
gamla vini frá liðnum árum, þeirra á
meðal gamla nemendur mína frá þeim
tíma, sem ég kenndi við háskólann
hérna og þá jafnframt þá íslenzka
presta, sem þjónað hafa með mér
vestan hafs, og kynnast nýjum vinum.
Fegurð Eyjafjarðar og hjartahlýja
fólksins hér á þessum œttarslóðum
Kristbjargar konu minnar hefur enn
aukið gleði þessara daga. — Og það
einstaka tœkifœri, sem mér hefur gef-
izt, að tala út úr hjartanu um mín
dýpstu hugðarmál til ykkar, kœru vin-
ir, lít ég á sem sérstök forréttindi. Við
gerum okkur gleggsta grein fyrir okk-
ar dýpstu tilfinningum og helgustu
trúartengslum, þegar okkur gefst tceki-
fœri að rœða við þá, sem hlusta með
samúð og skilningi.
Ég geri mér grein fyrir því, að sá
tjáningarmáti, sem ég hef valið mér,
sé ef til vill ekki aðeins tvíeggjaður
— getur valdið misskilningi — fyrir
þann, sem talar, heldur einnig fyrirþa<
sem hlusta. En ég hef orðið áþreifan-
lega var við það, sem felst í þessum
orðum — samfélag heilagra og fynr'
gefning syndanna — á þessum sam-
verustundum með ykkur hér, og fyrir
þetta er ég Guði innilega þakklátur
og þakka honum með því að þakka
ykkur. Og ég á þá bœn heitasta, °ð
það, sem ég aðeins hef getað tjáð o9
túlkað fyrir ykkur á ófullkominn hátt,
þar sem þekking min er í molurn °9
ég finn trú mína eins og í deiglu hver|a
stund — ég vona þó, að bœði m'n
trú og okkar allra komi úr deiglu sam-
tíðarreynslu, skírari og heitari fyrirnáð
Heilags anda, það er, — kcerleika
Guðs, sem birtist í Drottni, Jesú Kristi-
Handan raunveruleikans eins °9
handan allrar mannlegrar reynslu el
sá Drottinn, sem sagði: ,,Ég er uppriS
an og lífið, sá sem trúir á mig n1^11
lifa, þótt hann deyi."
Við þurfum ekki að bíða eftir enda
lokum tilverunnar til þess að svara
honum, sem er handan við lok tilverU
okkar hvers oq eins Hans er visdom
^ I fl
urinn og opinberunin, sem er ofara
okkar skynsemi. Hann er endurlaasn
arinn og frelsari lífs okkar, og hann
hefur gefið okkur það fyrirheit, sem |
þessum orðum er fólgið: ,,Sjá, ég 9'\°r
alla hluti nýja."
Harald S. Sigmar.
252