Kirkjuritið - 01.09.1973, Qupperneq 80

og þeir hafa sjaldan yfirhöndina. All-
ir heilagir hafa kveinað og grátið yfir
þvi, eins og Páll í Róm. 7: „Ég veit,
að ekkert gott býr í mér, það er í
holdinu mínu."
2. Eigi skírlífið að halda velli, knýr
það til margra annarra góðra verka,
til föstu og hófs í mat og drykk, til
vöku og árvekni gegn leti og óþarfa
svefni, til vinnu og áreynslu gegn iðju-
leysi. Því að át, drykkja, svefnþungi,
leti og iðjuleysi eru vopn óskírlífis, og
með þeim er hreinlífið auðsigrað. Á
hinn bóginn nefnir Páll postuli föstur,
vökur og vinnu guðleg vopn til að
sigrast á óskírlífi. Þó skal eigi ganga
lengra í þessum iðkunum en að svœfa
óskírlífi, ekki að vinna tjón á eðlinu,
svo sem áður er sagt.
Framar öllu þessu er bœnin og Guðs
orð sterkasta vörnin. Þegar hin illa
fýsn gjörir vart við sig, skal flýja til
bœnarinnar, ákalla náðGuðs og hjálp,
lesa og hugleiða fagnaðarerindið og
líta í því til písla Krists. í þessum skiln-
ingi segirSálmur 137: ,,Sœll er sá, sem
þrlfur ungbörn Babýlonar og slcer
þeim niður við stein," þ. e. að hjartað
hlaupi til Krists með hinar illu hugsan-
ir, meðan þœr eru ungar og á byrjun-
ar stigi, en hann er klettur, sem þeim
skal granda við og farga.
Sjáðu, þarna fœr hver meira en nóg
að gjöra við sjálfan sig og mörg góð
verk í sjálfum sér. En nú fer svo, að
enginn notar bœn, föstu, vökur og
vinnu til þessa, heldur láta menn þess-
ar skammir eiga sig, en þœr œttu að
vera til þess œtlaðar að vinna þetta
verk Guðs og styðja daglega œ meir
að hreinleika.
Sumir hafa nefnt enn fleira, sem
forðast skyldi, eins og t. d. mjúkt rúm
og mjúk klœði, óþarfa skraut, persónu,
félagsskap, viðtal og tillit manns eða
konu og fleira þvl um líkt til eflingar
sktrlífi. Enginn getur sett ákveðna
reglu og mœlikvarða í því öllu. Verð-
ur hver að gœta sjálfs stn, hvað því se
hollt til skírlífis og hve mikið og hve
lengi, og eftir þvt verður hann aðvelja
sér það og halda. Geti hann það ekki,
skal hann fylgja ráðum annars um
tíma, er geti haldið honum að þvt, unz
hann er fœr um að stjórna sér sjálfuf-
Til þess voru klaustur stofnuð fyrr a
tímum að kenna ungu fólki skírlífi oQ
hreinleik.
3. í þessu verki er góð og sterk tm
gagnleg, augsýnilegar en í nokkru
öðru verki, og því segir Jesaja, að
trúin sé beltið um mjaðmirnar. Því °ð
þeim, sem lifir svo, að hann vcent'
allrar náðar af Drottni, fellur andlegur
hreinleiki vel. Því er honum auðveld'
ara að standa gegn holdlegum óhrein-
leika. Sé trú hans svo háttað, seg'r
Andinn honum vissulega, hvermð
forðast skuli illar hugsanir og allt, ser^
öndvert er skírlífi. Því að svo er f°r^
trúnni á náð Guðs: eins og hún er cet'
lifandi og kemur öllum verkum til le'^,
ar, lœtur hún ekki af að áminno
öllu, sem Guði er þóknanlegt eða vdn
þóknanlegt. í þessum skilningi seQ
Jóhannes í bréfi sínu: ,,Þér þurfið þesS
ekki, að neinn frœði yður, því cið h"
guðlega smurning, — þ. e. AndiGu^s'
— frœðir yður um allt. ,
Þó þurfum vér ekki að láta hugffl
ast, þótt vér losnum ekki fljótt við bö1^
áttuna. Já, vér megum ekki cetlo, ^
vér fáum frið fyrir henni, meðan
lifum. Vér eigum ekki að taka ban
270