Kirkjuritið - 01.09.1973, Síða 83

slíkrar trúar er gjafmildin einskis virði,
^eldur öllu fremur ógœtileg eyðsla fjór.
4. Jafnframt verður að vita, að
betta örlœti á að ná allt til óvina og
ar|dstœðinga. Því að hvaða góðverk
er það, þótt vér séum örlótir við vini
e|nungis? Vondur maður er það einn-
'9 Qagnvart öðrum, sem er vinur hans.
4>uk þess eru jafnvel skynlausarskepn-
Ur 9reiðasamar oq örlótar við sína
lka- Þess vegna verður kristinn maður
komast eitthvað hœrra: hann verð-
Ur Qð lóta þó njóta örlœtis síns, sem
nafa ekki til þess unnið, illgjörðamönn-
Urn- fjendum og vanþakklótum, og
Verðureinnig að lóta sól slna rísa eins
°9 faðir hans ó himni yfir réttlóta og
rQngláta og rigna yfir þakkláta og
VQnþakkláta.
Hér kemur enn í Ijós, hve erfitt er
a vinna góð verk eftir boðorðum
uðs, hvernig eðlið rís gegn þvt, bugð-
ar s'9 og vindur, þótt það vinni sjálf-
Val'n góðverk sín létt og fúslega. Tak
er þv[ fjandmenn þína, sem þykjast
þ .' e'9a þér neitt að þakka, og gjör
rn vel, og muntu komast að raun
um hve nœrri eða fjarri þú ert þessu
° 0rd' og hvernig þú verður að fást
Q|_ ^e1'ta boðorð alla œvi. Því að þeg-
/, ia_ndmaður þinn þarfnast þtn og
iálpar honum ekki, eigir þú þess
lr' St' ^a iQfnast það á við, að þúhefð-
þ Stolið ká honum þvt, sem hans er.
a þér hvtlir sú skylda að hjálpa
a Urn' í þessum skilningi segir heil-
Seð,r ^rn^)r°s'US: ,,Seð hinn hungraða.
ilr þú hann ekki, hefur þú deytt
nn- hvað þig snertir."
arv nol.ir Þetto boðorð teljast miskunn-
6fster 'n' sem Kristur mun krefjast á
a degj. Þ5 skyiy fursfar 0g borgir
gœta þess, að landshornamönnum og
Jakobsbrœðrum og öllum aðkomubetl-
urum sé bönnuð iðja sín eða að
minnsta kosti ekki leifð nema að vissu
marki og með eftirliti, til þessaðskálk-
um leyfist ekki að flakka undir betli-
hjúp og vinna óþurftir, eins og núttðk-
ast. Um verk þessa boðorðs hef ég rit-
að t rœðunni um okur.
Um áttunda boðorð
Þú skalt ekki bera Ijúgvitni gegn
náunga þínum
Þetta boðorð virðist lítið og er þó
svo mikið, að sá, sem vill halda það
réttilega, verður að hœtta til og fórna
líkama og lífi, eignum og mannorði,
vinum og öllu, sem hann á, og felur
það þó ekki annað í sér en verk tung-
unnar, þessa litla lims. Það nefnist á
voru máli: að segja sannleikann og
mœla gegn lyginni, þar sem þörf er.
Með þvt eru bönnuð mörg ill verk
tungunnar: fyrst og fremst þau, sem
unnin eru með tali, síðan hin, sem
unnin eru með þögn. Með tali, þegar
einhver flytur rangt mál fyrir rétti og
vill sanna það og styðja með röngum
upplýsingum, leggja snörur fyrir ná-
unga sinn, telur allt fram, sem styður
málstað sinn, og þegir hins vegar um
allt, sem styður málstað hans, og gjör-
ir Ittið úr þvt. Þannig gjörir hann ná-
unga stnum ekki það, sem hann vildi,
að sér vœri gjört. Þetta gjöra margir
í hagnaðarskyni, margir til að komast
hjá skaða og skömm. Þannig leitaþeir
frekar síns eigins en boðorðs Guðs.
Segja þeir sér til afsökunnar: Vigilanti
jura subveniunt, Lög styðja þann, sem
273