Kirkjuritið - 01.04.1976, Síða 8

Kirkjuritið - 01.04.1976, Síða 8
Og Jóhannes hlær við gesti sínum, ennþá alls ólíkur manni á níræðisaldri. Um starfsafmæli getur hann og trútt talað. Hann vinnur ennþá fullan starfs- dag í Leiftri. Hvert ertu að fara, Óli? — Hvenær kynntistu síra Friðriki fyrst? — Já, það er það, anzar Jóhannes og gerir stuttan stanz. — Ég var blaða- drengur, var að bera út Fjallkonuna 1902, um vorið. Ég var uppi á Túngötu og var svona að krafsa ofan af þessu, — segir hann, og strýkur sér um eyrað —, þvf að það var sólbrennt. Þá kemur maður til mín, sem ég ekki þekkti. Hann var dökkur á brún og brá. Hann segir: „Heyrðu vinur, þú mátt ekki rífa ofan af þessu, þá grær það aldrei.“ Og hann sagði ýmislegt við mig, kvaddi mig og tók ofan. Ég horfði á eftir honum undrandi, vissi ekkert, hvaða maður þetta var og er helzt að láta mér detta í hug, að þetta sé maðurinn, sem kallaður er Friðrik barnavinur. Um haustið er piltur á sama reki og ég, kannski heldur eldri, að fara á fund á sunnudegi. „Hvert ertu að fara, Óli?“ segi ég. — Við áttum báðir heima á Bakkastígnum. — „Ég er að fara á fund í KFUM.“ — „Má ég koma með?“ — „Ja, — ætli það ekki,“ segir hann. Svo förum við þangað niður eftir, og biðstofurnar voru alveg troðfullar af drengjum. Allt í einu er hringt bjöllu. Þá streyma allir inn í sal stóran, og hann fyllist. Og þegar ég kem inn í sal- inn, þá er þessi maður þar, Friðrik 6 Jóhannes Sigurðsson. barnavinur, m. ö. o. Friðrik Friðriks- son. Svo byrjar nú fundurinn. Og það var sungið. Ég man eftir, að sungið var „Sjáið merkið, Kristur kemur,“ — með svo miklum krafti, að það hljómar enn- þá í eyrum mér eins og sælasta músík, sem ég hef heyrt. Síðan bað síra Frið- rik bæn, og þá kemur annað undarlegt fyrir mig. Allir drengirnir hneigja höf- uð. Svo talar hann, en ég man ekkert af því. En ég var ákveðinn í því, að ég vildi gerast félagi þarna. Hann hafði pilt, sem hét Pétur Gunnarsson, sem aðstoðarmann. Ég stundi þessu þá upP einhvers staðar, að mig langaði að gerast félagi, og síra Friðrik segit- „Heyrðu, farðu til hans Péturs þarna, og láttu hann skrifa þig á gestalist-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Kirkjuritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.