Kirkjuritið - 01.04.1976, Síða 21

á ég að gera til að verða hólpinn?
Hvað á ég að segja við þá, sem eru
lamaðir á sál og líkama af hörmum
Hfsins? Ég stend frammi fyrir þessum
9rundvallarspurningum mannlegs lífs,
a|ns og heyrnarlaus og mállaus mað-
Ur- Það er ekki nóg að segja: Þetta
fer allt einhvernveginn. Fólk vill fá að
^_eyra eitthvað frá talsmönnum kirkju
S|nnar.“ Mönnum fannst, sem sagt, að
nyja guðfræðin veitti litla hjálp í vanda-
^alum sálgæslunnar. Almenningur lét
si9 litlu skipta niðurstöður vísindanna,
UrTi höfunda, ritunartíma, efnisröðun
efnis e3a textabrenglun Biblíunnar, en
sPurði hins vegar: Hefir þessi bók
n°kkuð að segja.sem verteráaðhlusta
°9 að gagni kemur í stríði og störfum
^annsins? Ef Biblían er ekkert annað
6n sarTTsafn af gyðinglegum fornaldar-
rnum full af mótsögnum, fabúlum og
Indurvitnum, hvers vegna eru mennað
9rúska í henni sem trúarbók? Ef Jesús
ristur var aðeins misheppnaður hug-
sJónamaður, á borð við Sókrates eða
a®ra, sem hafa liðið píslarvætti (sakir
Servizku sinnar) hvers vegna þá að
Vera að tala um hann öðrum fremur
a helgum stöðum? Ef Guð almáttugur
®r eins og gamall afi, sem tárast yfir
rekum barna sinna, og fyrirgefur öll-
vm allt, og allir verða hólpnir, hvers
^egna að ræða svo augljóst mál? Ef nú
auðinn endar allt, sem sennilegast
. r’ Þá stendur að lokum á sama hvern-
^allt veltur. Ef kirkjan er ekkert ann-
°9 meira en mannleg stofnun,
vjgPulögö frá upphafi, og henni haldið
’ af atvinnutrúmönnum, þá er skyn-
arT|legast að segja þeim upp þessari
IgV'nnu og láta þávinnafyrirsérheiðar-
9a- Kirkjan veit ekkert, er ekki sam-
mála um neitt, er alltaf að sundrast, sía
boðskap sinn til að þóknast aldarand-
anum, ekur seglum eftir hverjum vindi,
en á sér enga höfn, því er bezt að loka
henni. Látum skólana um fræðslu
æskulýðsins, stjórnmálamennina um
landsmálin, og líknarfélögin um þá,
sem þurfa hjálpar með. Er ekki þörfin
mesta sú, að menn læri að búa saman
í bróðerni og skipti með sér gæðum
jarðar eftir því sem unnt er? Hvers
vegna hefir þetta ekki tekizt, enn sem
komið er? Það er ekki af því að þessu
hafi ekki verið haldið fram. Er það
ekki augljóst, að það er ekki nóg að
prédika um manngöfgi og siðfræði?
Er það ekki augljóst, að það er ein-
hver veila í fari mannsins, og að fag-
urgali um göfgi hans og andlegan
vaxtarmátt er hljómandi málmur og
hvellandi bjalla? Hafði Páll postuli ef
til vill rétt fyrir sér, er hann sagði
forðum: „Ég veit að ekki býr neitt
gott í mér, það er, í holdi mínu, því
að vilja veitir mér auðvelt, en að fram-
kvæma hið góða ekki. Því að hið góða,
sem ég vil, gjöri ég ekki, en hið vonda
sem ég vil ekki, það gjöri ég.“ (Róm.
7:8). Raddir, í þessum dúr, voru mjög
háværar, á þriðja og fjórða tug aldar-
innar um land allt, og kirkjunni vafð-
ist tunga um tönn er til andsvara kom.
Fólkið vildi fá króka- og refjalaus
svör, en þau voru ekki auðfundin í
herbúðum hinnar vísindalegu guð-
fræði, og þegar hún svaraði, þóttu
svörin loðin.
Það, sem reið baggamuninn fyrir
liberlismann, sem ráðandi trúmála-
stefnu í landinu, voru þó heimsstríðin
tvö. Þau ollu miklum jarðskjálfta í
hugarheimi manna, og brengluðu mjög
19