Kirkjuritið - 01.04.1976, Síða 40

gang og það viðhorf mitt byggi ég á
minum skilningi á Heilagri ritningu.
Ég hef aldrei getað fundið í Biblíunni
neina óyggjandi staðfestingu á þeirri
kenningu að manneðlið sé gjörspillt.
Sá maður sem flestum betur hefur
rannsakað ritningarnar á þessari öld,
J. B. Phillips, lýsir yfir í einni af bókum
sínum að hann hafi aldrei getað aö-
hyllst kenninguna um gjörspillingu
mannsins enda sé ýmislegt í Nýja-
testamentinu sem beinlínis mæli á
móti henni.
Nú má vel vera að álit manns eins
og J. B. Phillips gagni lítt séra Heimi
fyrst hann hefur upplifað tilveruna á
annan hátt. Við það verður að sitja.
Vera má að mitt mat á tilverunni sé
mér jafnmikil ,,tilverustaðreynd“ eins
og honum er sitt.
Röksemdarfærsla séra Heimis um
að sá heimur sem Guð skapar sé í
grundvallaratriðum góður en þó í
grundvallaratriðum illur af því að hann
sé hnepptur í viðjar ills og yfirskilvit-
legs valds fullnægir mér ekki. Þó að
öld þessi sem við lifum á kunni að
vera „methafi í manndrápum og kvöl“
er hinu heldur ekki að neita að aldrei
hefur komið skýrar fram en á þessari
öld tilfinningin fyrir gildi einstaklings-
ins, gildi góðleika, frelsis, jafnréttis
og bræðralags. Þar sem sumir sjá
tómt svartnætti kunna aðrir að sjá
margar bjartar stjörnur blika á himni.
Hér verður þó vafalaust hver að éta
úr sínum poka eins og séra Heimir
stingur upp á. Vona ég að við séra
Heimir getum maulað nestið okkar í
bróðerni þó að einhver munur kunni
að vera á því sem í pokunum okkar
er.
38
V.
Þá vil ég víkja að því atriðinu sem
viðkvæmast er í þessum umræðum en
það er „trúin hreina." Séra Heimir tel-
ur sig hafa fundið hina hreinu trú og í
skrifum hans kemur það fram að með
hreinni trú á hann við að kristinn
maður setji allt sitt traust á Krist og
hann einan. Trú sína og trúarreynslu
túlkar hann svo fyrir sjálfum sér og
öðrum með orðalagi tilveruspekinnar.
Fjarri sé það mér að rífa niður eða
lítilsvirða trú annara. Ekkert finnst mér
sjálfsagðara en að séra Heimir fái að
halda sinni trú áreitnislaust. En nú
vill bara svo til að hann tekur sér fyrir
hendur að gagnrýna trú og skoðanir
annarra og þetta gerir hann vafalaust
í Ijósi sinnar eigin trúar og með hana
að viðmiðun, a. m. k. að einhverju
leyti. Með þessu er hann að vissu ley11
að stilla sinni eigin trú út til athugunar.
Til eru þeir menn sem setja traust
sitt á Krist en hafa þó önnur trúarvið-
horf á marga lund en séra Heimir. Það
er eins og séra Heimi sjáist yfir Þa
staðreynd að menn lifa, reyna og skilj3
Krist með margvíslegu móti og Þ°
getur Kristur verið þeim öllum heil'
agur. i þessu efni virðast viðhorfin
hafa verið mörg og talsvert ólík fra
upphafi kristni.
Vera má að margir frjálslyndir guð'
fræðingar hafi einblínt meir á mann-
dóm Krists en guðdóm. Þó var Krists-
dýrkunin mikil og ósvikin meðal
margra frjálslyndra og þarf ekki annað
en að neína Albrecht Ritschl í Þvl
sambandi. Satt best að segja er mér
stórlega til efs að Kristsdýrkun surnra
tilveruguðfræðinga sé nokkuð sann
ari eða einlægari svo að ekki sé nu
A