Kirkjuritið - 01.04.1976, Síða 53

sem ak gengst fyrir að öðru leyti.
arQir þeirra gegna áhrifamiklum
stöðum.
Khstniboðsfélögin tóku að finna fyr-
lr álaginu frá alkirkjuhreyfingunni fyrir
Slöari heimsstyrjöldina. Það kom fram
a Þremur sviðum. í fyrsta lagi var þess
rafÍ2t, að því yrði hraðað, að ungu
lrkjurnar fengju sjálfstæði. Þá var
I ess krafizt, að stefnt yrði að kirkju-
e9n einingu með samböndum og
SaiTieiningum. Það varð æ meiri erfið-
6lkurn háð að rökstyðja, hvers vegna
/lenn héldu fast við trúarjátningar. í
^r,Öja lagi var það litið hornauga, að
r|stnibo3sfélögin væru sérstakar
v ofnanir innan kirknanna. Ailt skyldi
^erÖa kirkja, og sú var ein helzta
.^æ®an til þess, að IMC sameinaðist
árið 1961.
Il1- ^lkirkjuhreyfingin eftir síðari
heimssfyrjöld
ef!Um nú á, hvernig málin æxluðust
lr heimsstyrjöldina síðari.
'mamót Í stjórnmálum
^Vrjöldin síðari markar alda-
^est *"iun k>inc*ur enda a útþenslu
SnýrUrlandaÞjóða í þriðja heiminum og
10^'Straumnum i gagnstæða átt. Ungu
frarrIU|!nar 9anSa trarn á sviðið og setja
beeð: /°fur sínar með æ meiri þunga,
Þeicj-N Vettvan9i kirkju og stjórnmála.
Sjá|f° kar Þjóðir endurheimtu pólitískt
stofn,,*0! Sitt’ er mör9 nÝ ríki voru
4r ef ’ |yrst i Asíu og síðan í Afríku.
f6r /,'r c,r urou landabréfin úrelt. Mú
10 tyrir landvinningum nýlendu-
veldanna. Menn gera upp reikning-
ana í áköfum kappræðum um sambúð
norðurs og suðurs, iðnaðarlanda og
þróunarlanda, þeldökkra manna og
hvítra. Kirkjan er líka dregin inn í
þessa þróun og umræður.
Þáttur AK
Það er á þessu skeiði, sem AK hefur
eflzt hvað mest og markað dýpst spor.
AK hefur orðið sá vettvangur, þar sem
stjórnmálum á kirkjulega sviðinu hefur
verið haldið á lofti. Rétti og kröfum
ungu kirknanna hefur einmitt mjög
verið komið á framfæri í AK og skyld-
um samtökum. Það mun rétt vera, að
það sé alkirkjuhreyfingin, sem AK er
einkum fulltrúi fyrir, sem beri höfuð-
ábyrgðina á því, að hin kirkjulega þró-
un hefur orðið hliðstæð stjórnmála-
þróuninni eftir síðari heimsstyrjöld,
bæði í góðri og slæmri merkingu.
Gagnrýnin á kristniboðinu
Gagnrýnin á yfirdrottnun nýlendu-
veldanna og Vesturlanda í þriðja heim-
inum var færð yfir á kirkjulega sviðið.
Kristniboðssamtökin báru svip ný-
lenduveldanna. Þau voru fulltrúar
hinna ríku, voldugu, drottnara lítil-
magnans, fátæklingsins, þess, sem
mátti sín einskis. Menn fundu hlið-
stæður í skipulagningu kristniboðsins
á ungu kirkjunum og stjórnun nýlendu-
veldanna á nýlendum sínum. Menn
töluðu um sams konar einkenni á af-
stöðu hvítra manna gagnvart þeldökk-
um, hvort sem þeir væru fulltrúar
kirkjuvaldsins eða nýlenduvaldsins.
Nú var kominn tími til að afnema þessa
51