Kirkjuritið - 01.04.1976, Síða 55

samtökin áttu að sameinast kirkjunum
ytra og hætta að starfa sem sjálfstæð-
ar skipulagslegar heildir. Þetta var í
nánum tengslum við skoðunina á kirkj-
unni, guðfræðilega séð. Kristniboðið
var kristniboð kirkjunnar. Þess vegna
voru kristniboðsfélög bæði ytra og
heima óværa. Eins og fyrr segir, voru
Þetta mikilvæg rök fyrir því, er IMC
sameinaðist AK. Þetta gat út af fyrir
s'9 hljómað ágætlega, — fræðilega. i
reyndinni urðu ýmsar hindranir á veg-
inum. Vér vildum viðhalda samtökum
hristniboðsins ytra, ekki til þess að
halda völdum vorum gagnvart óskum
Un9u kirknanna um að ráða sér sjálfar,
heldur til þess að geta haft vissa
try9gingu fyrir því, að kristniboðið
tengi að starfa í samræmi við það
^arkmið, sem það hafði sett sér. Einn-
'9 guðfræðilega vildum vér á þennan
hátt hafa öryggisloka. Vér litum svo
aö ekki væri nóg, að til væri kirkja.
Kirkjan varð líka að boða fagnaðarer-
indið rétt og hafa sakramentin rétti-
*e9a um hönd. Vér vildum líka guð-
fræSilega hafa nokkur áhrif á vort eig-
starf sem kristniboð og kristniboð-
ar- Oss þótti krafan um samruna oft
vera sérlega ótímabært metnaðarmál,
Praunsætt bæði frá guðfræðilegu og
k|rkjulegu sjónarmiði.
'V- Ástandið nú á dögum
ástands
þessar mundir horfa málin allt
hð>u vísi við en hér var lýst. Það er
au orðið almenningseign, sem vér
áröumst á móti af öllum kröftum, af
Pví að vér töldum óskir vorar vera hið
Sarna og sannleika fagnaðarboðskap-
arins. Vér höfum neyðzt til þess að
láta undan þróuninni. Og vér höfum
orðið að viðurkenna, að oss skjátlaðist
oft í hita baráttunnar og að aðilarnir
höfðu blátt áfram rétt fyrir sér. Nú
mælir enginn á móti því, að ungar
kirkjur nútímans hljóti að hafa algjör-
legt sjálfdæmi í öllum innri málum,
hvort sem vér teljum þær vera andlega
þroskaðar eða ekki. Samruni er ekki
lengur neitt grundvallaratriði. Fremur
er það spurning um hagkvæmni, og vér
ræðum þessi mál með jafnaðargeði við
ungu kirkjurnar.
Það, sem mest hefur stuðlað að
þessari niðurstöðu mála, er þrýsting
urinn frá AK og skyldum samtökum,
enda hafa þau átt áhrifamikla guð-
fræðinga í kristniboðsmálum og leið-
toga.
Ef vér gerum myndina einfaldari,
getum vér sagt, að AK hafi verið tals-
maður þeirra, sem gagnrýndu starfs-
hætti kristniboðsfélaganna. Þetta hafði
þau áhrif, að sum kristniboðsfélögin
tóku að gagnrýna sjálf sig og breyta
mjög um starfsaðferðir. Önnur félög
risu upp öndverð. En um þau öll mátti
segja, að sambúð þeirra og kirknanna
gjörbreyttist.
Samt getum vér ekki látið staðar
numið við svo ónákvæma framsetn-
ingu. Er við hæfi, að nokkurt mat sé
lagt á málin.
Gagnrýni manna, sem voru
fjandsamlegir kristnum dómi
Það er staðreynd, að þeir eru fleiri
en kirkjumenn, eins og t. d. AK og
svipuð samtök, sem gagnrýna fyrri