Kirkjuritið - 01.06.1978, Síða 24

og eldhuga. Skálholt er annar, Hall-
grímskirkja hinn. Nú hefursr. Harald
bætt þeirri dáð við aðrar í þágu ís-
lands, að hann hefur þýtt Passíu-
sálma Hallgríms á sitt hljómmikla,
nýnorska tungumál. Mun þýðing
hans koma út innan skamms. Gott er
til þess að vita, að Hallgrímur nýtur
slíks föruneytis, þegar hann eftir þrjár
aldir berst austur um haf til Noregs.
Páll talar
Ég las hér áðan orð eftir Pál postula,
kafla úr ræðu, sem hann flutti til varn-
ar sér (Post. 26,9-20). Hann varfangi
og tvísýnt næsta um mál hans. Hér
stóð hann frammi fyrir konungi og
landstjóra. Ég rek ekki nánartildrög-
in. Ég dvel ekki heldur við það, hvað
hann kemur miklu að í þessum fáu
orðum sínum um grunn og stefnu
þeirrar köllunar, sem hann laut og er
einnig köllun vor og allra boðbera
Krists á öllum öldum. Ég minni að-
eins á þessi orð hins upprisna Drott-
ins, eins og þau hljómuðu í eyrum
Páls, þegar hann blindaðist af leiftr-
inu frá honum til þess að verða sjá-
andi, og eins og (aau síðan ómuðu í
vitund hans alla stund: Ég hef tekið
þig frá til þess að senda þig og opna
augu manna svo að þeir snúi sér frá
myrkri til Ijóss og frá Satans valdi til
Guðs, svo að þeir öðlist syndafyrir-
gefningu og arf með þeim, sem helg-
aðir eru fyrir trúna á mig.
Hin himneska vitjun
Þetta var hans erindisbréf, í hjartað
skráð, af lífinu staðfest og innsiglað
síðast með píslarvættisdauða. Djörf-
ung hans, hvort sem hann átti hæstu
valdhöfum að mæta, trylltum múg
eða orðköppum og spekingum þess-
arar aldar, byggðist á því, að hann
vissi, hver Jesús Kristur er. Þar var
ekki um neitt að efast. Fyrir því gjörð-
ist ég ekki óhlýðinn hinni himnesku
vitrun, sagði hann við Agrippa kon-
ung. Hann gat sagt hið sama við kon-
unginn eina, sem hann laut.
Þessi orð vil ég strika undir að
þessu sinni. Þau hafa oft komið í veg
fyrir mig. Jafnvel stungið mig. Ég hef
ekki mætt Kristi þannig, að ég gaet1
lýst því á sama veg og Páll gerði. É9
hef ekki lifað hið sama og hann. Um
vitranir tala þeir raunar fátt, með var-
úð, auðmýkt og gát, sem leita þroska i
trú. Og þá væri himinninn skrýtinn, ef
allar s. n. vitranir væru af himnum
komnar. En hér er enginn, sem hefu(
ekki reynt himneska vitjun. Ég nefm
rétt sem dæmi, hvað það er að fá svar
við bæn í Jesú nafni, þó ekki vaeri
nema einu sinni. Og oftar var það en
einu sinni sem slík gjöf var þegin "
var ekki svo? Áþreyfanleg baen-
heyrsla, þótt ekki væri nema í e'*
skipti, er himnesk vitjun, sem ekk'
verður um villst. Hefur slík reynsla
gert mig hlýðinn því boði
vera stöðugur í bæninni,
henni og þakka, eins og Páll
orði áöðrum stað, og endurtekurefn
að biojrf-
árvakur i
kemst að
islegaoftog víða. .
Vér eigum sama fjársjóð og Pa ’
þótt í leirkeri sé, eins og hjá honum.
að því er hann mátti játa, og vér me
sanni sýnu meiri. En höfum vér ek
allir verið í námunda við það ofu ,
magn kraftarins, sem hann talar um
því sambandi, fundið áhrifin frá Þe' ^
ósýnilega, upprisna Drottni, sem he
102