Kirkjuritið - 01.06.1978, Síða 27

Ingu sinni vera að taka undir með
Qjörvallri kirkju Guðs, sem saman
flytur hinn kristna vitnisburð og
Þakkargjörð í fyllingu sinni og rík-
dómi, sem ersvo stórum meiri en allt,
Sem rúmast í mínum bernska og jarð-
bundna barmi. Og uppörvun er það
°9 aflvaki og þakkarefni að vita það,
að í kirkjunnar háu sölum er beðið
fyrir oss, hverjum einum, kirkju dags-
'ns í heimi hér, á íslandi. Því hvað er
óæn? Bæn er að taka undir andvarp-
anir Guðs heilaga anda, að bergmála
°rðin frá hjarta Jesú, hans, sem er við
ð©gri hönd Guðs, hans, sem einnig
óiður fyrir oss. Með honum, í honum,
®ru sllif þeir, sem eru og voru hans,
llfs sem liðnir.
Bræður, prestar, áheyrendur allir.
Pað sem vér eigum, kristnir menn, í
^hsti, í samfélagi þeirra, sem hann
óefur auðgað, í fagnaðarboðskap
óðarins og kærleikans, í sigurorði
rossins og upprisunnar, það er sá
auður, sem íslenzk þjóð hefur mest-
Urn kynnzt. Engin önnur þjóðarerfð
?9 Þjóðareign er svo dýrmæt, ekkert
lslenzkt til, sem heilskyggn þjóð
óiætti fremur vera einhuga um að
arja og varðveita, rækja, ávaxta og
a ska. Og af því mun gifta íslands
aðast, hversu háttar um heilskyggni
andsins barna í þessu efni. Það mun
'rr|inn leiða í Ijós með skýrum hætti
9 eilífðin Oþinbera til fulls.
Látnjr kvaddir
a vfk ég fáeinum orðum að nokkru
sem við hefur borið á liðnu ári.
rá því vér vorum síðast saman á
estastefnu hefur einn starfsbróðir
l2f> sr. Jóhannes Þálmason. Hann
var á 65. aldursári, f. 10. jan. 1914.
Embættisþrófi í guðfræði lauk hann í
jan. 1942 (hafði áður lokið kennara-
prófi), fékk þá um vorið veitingu fyrir
Stað í Súgandafirði (frá 1. júní) og því
kalli þjónaði hann í 30 ár. Hann var
settur prófastur í Vestur-ísafjarðar-
prófastsdæmi frá 1. júní 1963 og
gegndi því starfi um þriggja ára skeið
en baðst undan því að taka skipun,
þótt einróma væri á hann skorað. Frá
1. nóv. 1972 var honum veitt Reykholt
í Borgarfirði. Á s. I. hausti varð hann
að biðjast lausnar sakir vanheilsu,
sem hann hafði þá um hríð átt við að
stríða. Eftirlifandi kona sr. Jóhannes-
ar er Aðalheiður Margrét Snorradótt-
ir. Þau eignuðust 5 börn og lifa 4
þeirra.
Með sr. Jóhannesi Pálmasyni hvarf
úr hópi vorum minnisstæður maður
og mikilhæfur fulltrúi stéttar sinnar.
Hann lét ekki mikið á sér bera, var
hógvær og hlédrægur en fjölhæfur
flestum framar og gagnmenntaður á
mörgum sviðum. Hann kom manni
oft á óvart í því hve víða hann var
heima og þekkingin traust og dóm-
greindin. Hann var manna fróðastur
um sálmakveðskap og sálmalög,
enda bjó hann yfir skáldgáfu góðri og
tónlistarhæfileikum. Gerði hann
merkar tillögur til sálmabókarnefnd-
ar. Hann varástsæll og mikils virturaf
sóknarfólki sínu. Engum duldist, að
hann gekk heilum huga að helgu
starfi og var traustur og Ijúfur hirðir,
félagi og vinur.
Vér kveðjum hann með djúpum
söknuði og heilshugar þökk og vott-
um frú Aðalheiði og börnum þeirra
einlægasamúð.
105