Kirkjuritið - 01.06.1978, Qupperneq 37

6kki alveg út í bláinn. Þartel ég, að öll
^in guðfræðilega menntun hverfist í
®inum punkti - þ. e. hún á að þjóna
noðun orðsins. En orð eru ekki allt.
Okkur er falið að hafa um hönd hin
neilögu sakramenti og í þeim felst
allt, sem prédikunin á svo að benda á
°9 gjöra að lifandi veruleika í sam-
tinianum. Prédikunin verðurekki slit-
ln úr samhengi við önnur verk Krists
?9 þess vegna er líka komið inn á það
' yígsluheitinu, sem við getum kallað
n|na félagslegu þjónustu kirkjunnar.
tn áður en ég kem inn á tengsl guð-
r®ðimenntunar við það svið prests-
Pjónustunnar langar mig til að fjalla
aðeins um prestinn sem leiðtoga til-
®iðslunnar. Þartel ég, að guðfræði-
amið með sína litúrgírsku fræðslu
°9 verklegu þjálfun í flutningi guðs-
Jonustunnar geti verið markvísara.
h lr þekkjum við úr eigin starfi,
Versu mikið skortir á hina almennu
P^tttöku safnaðarfólksins í guðs-
Pjonustunni. Að vísu skulum við ekki
9era lítið úr hinum hljóðu viðbrögð-
^tnaðarins í bæn og þjónustu,
n 'ögnuðinn vantar og þar sem eng-
9leði og þakkargjörðer, þarerekki
neJdurneittlíf.
^ ónij^tjp j kirkjijnni lifir ekki af
dik r'.s®r’ Pón verður eins og pré-
EittUn'n 9rundvallast á orði Guðs.
bp ^v'’ sem maður finnur fyrir,
hv9ar PJ ' starfið kemur, er það,
Um rSU- t^^unnandi maður er í sálm-
bei SalmaPókarinnar og guðfræði
v rra- Vifðist mér það vera kjörið
r,árr.e[n'. 9uðfræðideildar að hafa
við -k'^ 1 Þv' etni. Ennfremur á það
deiiH 6SSU °*lu’ tengsl guðfræði-
arinnar og þjóðkirkjunnar þurfa
að aukast. Samstarf þessara aðila á
svo m. a. að leiða til endurnýjunar á
guðsþjónustunni, svo að ný umgerð,
sem hæfir hverjum tíma, verði fundin
tilbeiðslunni.
Þessa ályktun dreg ég af því, að
fræðilegar umræður hljóta alltaf að
vera forsenda slíkrar endurnýjunar
og þar á kirkjan að njóta starfa guð-
fræðideildarinnar sem akademiskrar
stofnunar. Markmiðið hlýtur að vera
það að koma kjarnanum til skila og
kalla sem flesta til lifandi þátttöku og
starfa í kirkjunni.
Allt starf prestsins er jafnframt hirðis-
starf. Sá hluti guðfræðinámsins, sem
spannar sálgæzlu, æskulýðsstarf og
barnaspurningar, tel ég, að komi að
mestum notum sé hann unninn í
samhengi við starfið úti í kirkjunni
sjálfri. Ég sakna þess úr mínu námi,
að við skyldum ekki fá kynni af öflugu
æskulýðsstarfi. Það er reynsla
margra, að erfitt reynist að ná til
þeirra aldurshópa, sem eru fermdir
og telja sig þar með hálft í hvoru út-
skrifaða úr kirkjunni. Þátttaka í
sunnudagsskólahaldi og barna-
spurningum er aftur á móti tengd
einhverjum ánægjulegasta hluta
námsáranna.
í sálgæzlufræðunum var það til
mikilla bóta að fá geðlækni til að vera
með námskeið í geðsjúkdóma-
fræðum. Stundum eru skilin, á milli
geðrænna og trúarlegra vandamála
óljós við fyrstu kynni, og oft eru þessi
vandamál samhangandi. Við erum
sérfræðingar í málefnum trúarinnar
og þar eigum við að beita okkur, en
jafnframt þurfum við nokkra þekk-
115