Kirkjuritið - 01.06.1978, Síða 76

sjálfur Drottinn lagði fyrir, er hann
sagði: Drottinn blessi oss og varðveiti
oss, Drottinn láti sína ásjónu lýsa yfir
oss og sé oss náðugur. Drottinn snúi
sínu augliti að oss og gefi oss frið.“
Eða þessa úr Davíðssálmi 96: ,,Guð,
vor Guð, blessi oss og öli endimörk
jarðar óttist-hann. Amen.“r,ft Eg trúi því,
að Kristur hafi farið svo að, er hann
steig upp til himna og blessaði læri-
sveina sína. En biskupinum er þetta
frjálst, í hvaða röð hann vill neyta,
beggja efna eða útdeila. Hann get-
ur hvort tveggja, nefnilega helg-
að brauð og vín áður en hann neytir
brauðsins, eða hann getur strax neytt
brauðsins eins og hinir, sem vilja, inn
á milli helgunar brauðs og víns. Því
næst helgar hann vínið og gefi svo
öllum að drekka. En þannig virðist at-
ferli Krists hafa verið svo sem orð
guðspjallsins hljóða, að hann hafi
boðið að neyta brauðsins áður en
hann helgaði kaleikinn, því að hann
segir greinilega: „Sömuleiðis og kal-
eikinn eftir kvöldmáltíðina og þá fyrst,
eftir bergingu brauðs, getur þú séð,
að kaleikurinn hafi verið helgaður. En
þetta atferli, sem er alltof nýtt, leyfir
ekki, að það sé gjört eftir helgunina,
sem vér höfum talað um áður, nema
því ætti að breyta.
Þetta ályktum vér um messuna, en í
öllu þessu ber þess að gæta, að vér
gerum ekki lögmál úr frelsinu né neyð-
um þá til að syngda, sem gera öðru-
vísi eða láta eitthvað ógjört, aðeins að
þeir láti orð helgunarinnar óhögguð og
gjöri þetta í trú. En þetta skal vera at-
ferli kristinna manna, barna hinnar
Hér er átt við Ps. 67:7n.
154
frjálsu konu, sem gera þetta fús og af
hjarta, en geta þó breytt svo oft og á
hvern hátt, sem þau vilja. Þvf að ekki
er það svo, að einhverjir skuli girnast
eða skipa fyrir um einhverja nauðsyn-
lega gerð eins og um lögmál væri að
ræða í þessum efnum, og hann fjötri
samvizkurnar eða hrjái þær. Því les-
um vér ekki um neitt fullkomið dæmi
hjá hinum fornu feðrum né í frum-
kirkjunni, um þetta atferli, nema í
rómversku kirkjunni. En hafi þeir fyrir-
skipað eitthvað eins og lögmál í þess-
um efnum, þá ætti ekki að virða það,
þar eð þetta getur hvorki verið fjötrað
né ætti að fjötra með lögum. Því næst,
iðki mismunandi menn mismunandi
atferli, skal enginn annan dæma ne
fyririíta, en hver og einn vera sér nóg-
ur með skilningi sínum og hið sama
hyggjum vér og álítum einnig, ef vér
iðkum sitt hvað, þá láti sér einn þókn-
ast atferli annars, aðeins að margvís-
legar skoðanir og sérflokkar leiði ekki
af sér mismunandi atferli eins og skeð
hefir í rómversku kirkjunni. Því að
ytri siðir draga oss ekki að Guði, þótt
vér getum ekki verið án þeirra eins
og vér getum ekki verið án fæðu og
drykkjar. Eins er það, að fæðan laðar
oss ekki að Guði, en trú og kærleiki
laða oss að Guði. Því skal það ráða
eins og Páll segir: ,,Ekki er guðsríki
matur og drykkur, heldur réttlæti, friS-
ur og fögnuður í Heilögum Anda-
Þannig er ekkert atferli guðsríki, held-
ur trúin hið innra með oss o. s. frv.
Messuklæði höfum vér ekki nefnt,
en vér ályktum um þau eins og annað
atferli. Vér leyfum, að frjálst sé a®
60 Gal. 4:31