Kirkjuritið - 01.06.1978, Side 79

bverjum og einum, er hann mælti:
..Svo oft sem þér gjörið þetta“ o. s. frv.
^'3 undirbúning fyrir bergingu álítum
vér. að frjálst sé að fasta og fara með
baenir fyrir sér. Allsgáðum ber mönn-
Upn sannarlega að vera nálægir og það
og með áhuga, hvort sem þú fastar
ekkert þegar best lætur eða hefir lítið
öeðig. Víst tala eg um hófsemdina, en
ekki um hina hjátrúarfullu hófsemi
Pápistanna, ekki um það að þú ropir af
ölvun né það, að þú getir ekki hreyft
Þ'g af ofáti, því að hinn bezti undir-
búningur er sá (eins og eg hefi sagt),
a® sálin, sem er hrjáð af syndum,
úauða og freistingum, þrái innilega og
hana þyrsti í lækningu og styrk. En
^að, sem þessu viðkemur er á valdi
b'skupsins, að hann kenni fólkinu.
Þa er það eftir, hvort bergja skuli
iúlkinu báðum efnum (eins og þeir
nefoa það). Um þetta segi eg svo: Þar
eé fagnaðarerindið hefir nú í full tvö
ár verið flutt hjá oss af skyldurækni
°9 jafnframt verið nægilega séð í gegn
Urn fingur við hina veiklyndu. Þá ber
úér eftir að fara eftir þessu hjá Páli:
^i'ii einhver ekki kannast við það, þá
kannist hann ekki við það.“ Því að
ekki skiptir það máli, hvort þeir bergja
annað efnið eða hvorugt, sem svo
engi hafa ekki þekkt fagnaðarerindið,
n-ma þá vegna umburðarlyndis við
Ve|klyndið, að það '(umburðarlyndið)
n®ri þvermóðskuna og hún felli út-
e9ðardóm yfir fagnaðarerindinu. Þess
Ve9na skal bæði beiðast og neyta
. e9gja efna einfaldlega samkvæm1
^nsetningu Krists. Þeir, sem ekk
1 'a það, þeir séu látnir eiga sig oc
e,r ekki þjónustaðir. Því að vér sýnurr
6lrn betta messuatferli, sem fagnað
arerindið kunngjörir, og það er að
einhverju leyti kunnugt þeim. En þeir,
sem hvorki hafa heyrt það né skilið
það, þeim getur ekkert orðið að ráði
ennþá í þessum efnum.
Ekki skal þetta tafið, svo að þeir
geti kallað saman þing, þar sem þetta
verði samþykkt aftur sem þóknanlegt.
Vér höfum lög Krists og vér viljum
hvorki verða hindraðir af þingi né
hlýða á það um það, sem er alkunnur
vitnisburður fagnaðarerindisins. Vér
segjum ennfremur: í því tilviki, að þing
staðfesti þetta og leyfi, þá viljum vér,
öllum síður, bergja bæði efnin. Já —
þá fyrst hefðum vér fyrirlitningu á því,
sem þinginu viðkemur og ákvörðunum
þess og vildum annað hvort alveg eða
hvorugt og alls ekki bergja hvort
tveggja og telja þá bölvaða, sem vilja
neyta hvors tveggja, hvort heldur væri
eftir vild slíks þings eða ákvörðun.
Undrast þú og spyrð hvers vegna?
Heyr nú. Vitir þú að brauð og vín er
sett af Kristi, nefnilega, að allir skuli
neyta hvors tveggja eins og guðspjöll-
in og Páll vitna greinilega um, þannig
að sjálfir óvinirnir eru neyddir til að
játa það, og samt þorir þú ekki að ját-
ast honum og trúa og neyta þess þann-
ig, en þú þorir að neyta, ef menn á
þingi sínu mæla svo fyrir. Tekur þú
ekki menn fram yfir Krist? Upphefur
þú ekki synduga menn yfir Guð, í því
sem sagt er og tilbeðið? Hvort trúir þú
ekki betur manna orðum en Guðs orð-
um? Já — vantreystir þú ekki alveg
orðum Guðs og trúir manna orðum
einum? Hversu mikil andstyggð og af-
neitun er þetta ekki á hinum hæsta
Guði? Hvaða skurðgoðadýrkun fær þá
jafnast við þína dyggu trúarhlýðni við
157