Kirkjuritið - 01.06.1978, Síða 81

anda.“°8 Sömuleiðis: „/ dag eitt bless-
að barnið er.“fín En ekki finnur þú
^ikið, sem er einhvers virði. Þetta
Se9i ég í þeim tilgangi, að hvetja þýzk
skáld, ef einhver skyldu vera til, að
Þau semdu handa oss guðrækileg
Ijóð.
Þetta sé nú í bili nóg sagt um mess-
una og berginguna. Iðkun og efnið
sJálft mun kenna það, sem frek-
ar er um þetta að segja, aðeins að orð
Guðs sé boðað með trúmennsku og
'ðui í kirkjunni. En það, að nokkrir
^iója svo mjög um, að þetta sé allt
staðfest með ritningum og dæmum
feðranna, þá hrærir það oss ekki svo
mJe9, því að eins og vér höfum að
°tan sagt, þá ætti í þessu að láta frels-
ráða og hvorki megi fjötra sam-
V|zku kristinna manna með lögmáli né
valdboði. Þess vegna verður í þessum
efuum ekkert ákveðið með ritningum,
eldur leyfa þær frelsi andans mikil
umsvif eftir eigin hyggju, svo sem
staðháttum, tímum og mönnum hæfir.
annlega eru dæmi feðranna að
a°kkru leyti ókunn, en um þau, sem
Unn eru má segja, að þau séu ýmis-
e9, svo að ekkert er hægt að leggja
' rner5 vissu, auðsýnilega af því, að
eir hafa sjálfir notað frelsi sitt. Jafn-
Vei Þótt þau væru örugg og einföld, þá
Settu þau oss hvorki lög né gerðu
nauðsynlegt að vér líktum eftir þeim.
A öðrum dögum, sem vér nefnum
Urnhelgar,«o sé eg ekkert, sem ekki
æti gengið, aðeins að messur séu af-
VV bi*ten wyr den heylige geyst. Sjá Grad-
fö f 1594, sun9Íð sem sequentia á jóla-
oo £ S u' biðjum vér helagan anda."
k'hdeiein so lobelich. Sjá Gradvuale
4 iil dag eitt blessað barnið er,“ sungið
teknar, því að óttusöngur með þrem
ræðingum og tíðagjörðin með aftan-
söng og náttsöng eftir því, sem tíman-
um heyrir til (að afteknum helgra-
mannadögum) eru ekkert annað en
ritningar guðlegs orð. Það er fagurt,
já — nauðsynlegt, að drengirnir venj-
ist við að lesa og hlýða á davíðs-
sálma og ræðingar heilagrar ritningar.
Sé hins vegar eitthvað nýtt, sem ætti
að brydda upp á, þá má stytta hina
löngu tíðagerð eftir úrskurði biskups-
ins, þannig að þrír davíðssálmar séu
í óttusöng og þrír í aftansöng með ein-
um eða tveimur víxlsöngvum.71 Þessu
verður ekki betur fyrirkomið en með
úrskurði biskupsins, sem ber að skipa
riiður hinu besta úr víxlsöngvum og
andstefjum á vikudagana frá sunnu-
degi til sunnudags, svo að of mikil
endurtekning þess sama valdi ekki
leiða, og of mikil fjölbreytni og fjöldi
söngva og ræðinga valdi ekki þreytu,
heldur haldist allur Saltarinn í notkun
með því að dreifa hlutum hans, og öll
ritningin, niðurskipuð í ræðingar, varð-
veitist fyrir eyrum kirkjunnar.
Sannlega ber að gera það hér, sem
eg hefi á öðrum tíma gert, að þessi
söngur sé ekki allur orð tungunnar eða
eins og flautuhljómur eða hörpu án
skilnings. Þá skulu ræðingar settar
dag hvern, önnur úr Nýjatestamentinu
að morgni eða Gamlatestamentinu,
hin að kvöldi úr öðru hvoru testament-
inu ásamt útskýringu á móðurmáli.
Þetta atferli er fornt og sanna það
fyrir guðspjall á jóladag. Þýðing Marteins
Einarssonar: „Fagurligt barn með fremd og
list."
io feriae.
7i resposoriis
159