Jörð - 01.02.1940, Qupperneq 56

iÖ gæti að haldi í því
efni. Hin fyrsta þessara
þriggja orsaka er heil-
brigÖ. Hin önnur á sama
rétt á sér — að því leyti,
sem hún hefir ekki geng-
ið út í öfgar. Hin þriðja
mun frá sjónarmiði
flestra íslendinga rang-
snúin.
Þannig er þá líkams-
rækt vorra daga, eins og
svo margt annað : eðlileg,
gæti verið full af fyrir-
heitum — en öllu má
snúa i villu, hversu gott
sem það er í sjálfu sér.
Hefir þegar verið ymprað á tveimur afvegum. Sá er hinn þriðji,
að líkamsmenningin snúist upp í kappleikafár og jafnvel atvinnu-
grein fárra, en allur þorri fólks verði einberir áhorfendur.
EF VÉR viljum nú athuga, hvernig vor eigin þjóð stendur
í þessu ístaði, þá mætti byrja með því að líta dálítið á al-
mennar kringumstæður fyrst. íslenzka þjóðin er ung, — umfram
allt menningarlega------vér, sem höfum yfirgefið að mestu vora
gömlu, ]jjóðlegu menningu. íslenzka þjóðin er afskekkt. Og hún
hefir engan vigbúnað. Hún œtti að geta nytjað hina undursam-
legu fræðilegu möguleika nútíma-likamsmenningar að ýmsu leyti
almennar og frjálsar en flestar eða allar aðrar þjóðir.
AÐ er ekki lengra síðan en á blómatíma ungmennafélags-
skaparins, að íþróttaáhugi gagntók æskulýð landsins. Það
hafði margt fagurt og karlmannlegt i för með sér, — en gat þó
ekki náð mjög almennu gagnvirku gildi, ])ví að bæði vantaði það
gamlan menningarstofn og fræðilega undirstöðu nútímans. Á síð-
ustu árum hefir hinn alþjóðlegi íþróttaáhugi náð enn almennari
tökum á æskulýðnum, — í Reykjavík — og enda víðar — hann
er meira að segja tekinn að síjast út i sveitirnar----------og
þá er að nota sér þau tækifæri, sem hin fræðilega þekking á þess-
um sviðum veitir nú orðið um fram nokkurn fyrri tíma. Það á
ekki að þekkjast nú dögum, að íþróttir séu iðkaðar af kappi án
staðgóðrar þekkingar á þeim jarðvegi, sem jurt íþróttalífsins dafn-
54 JÖRÐ