Jörð - 01.02.1940, Page 62

„Ja hérna! Og sú, sem ég gaf
þér næst áður, brann líka.“
„Þú hlýtur að halda okkur
nokkuð kærulausar."
„Þetta gerir ekki par,“ og nú
brosti frú Fowler. „Mér er svo
miki'ð yndi að því, að búa út
tehettur handa þér. Ég fer í búð
á morgun og kaupi mér silki.“
Frú Tower stóð sig vel.
„Ég á þetta ekki skilið, elsk-
an mín! Vantar prestskonuna
ekki tehettu?“
„Ég er nýbúin að ganga frá
henni,“ anzaði frú Fowler, og nú
ljómaði hún.
Ég tók eftir, er hún brosti,
að tennurnar í henni, smáar og
jafnar, ljómuðu alveg sérstak-
lega. Þær voru að sínu leyti ó-
svikin fegurð. Satt að segja brosti
hún yndislega.
En mér fannst ekki seinna
vænna, að leyfa konunum að eig-
ast við, eins og við þær átti, og
kvaddi.
SNEMMA næsta morguns
hringdi frú Tower til mín
og ég heyrði undir eins á rödd-
inni, að nú var henni eitthvað
niðri fyrir.
„Nú er ég þó ekki alveg blá-
snauð af fréttum,“ sagði hún, er
hún hafði heilsað. „Jane ætlar að
— gifta sig.“
„Hvaða dauðans vitleysa."
„Kærastinn hennar kemur
hingað í dag til kvöldverðar, tii
þess að verða kynntur mér, og
nú vil ég, að þér komið líka.“
60
„Æ — ég verð fvrir.“
„Ég held nú ekki. Jane átti
sjálf uppástunguna að því. Ætlið
þér. að koma?“
Það 3auð í henm hláturinn.
„Nú, hver er hann, þessi ná-
ungi ?“
„Ég veit ekki. Hún segir mér,
að hann sé húsameistari. Getið
þér bara gert yður í hugarlund
mannsefnið hennar Jane?“
Ég hafði ekkert við bundið, og
engum var treystandi betur en
frú Tower, til að gefa mér vel
að borða.
Þegar ég kom, var frú Tower
ein fyrir, klædd glæsilegum te-
kjól — ofurlítið ungæðislegum.
„Jane er að leggja smiðshögg-
ið á sjálfa sig. Ó, hvað ég hlakka
til, að þér sjáið hana. Hún veit
ekki í hvorn fótinn hún á að
stíga. Hún segir, að hann til-
lúðji sig. Hann heitir Gilbert, og
þegar hún talar um hann, verð-
ur hún svo spaugileg og titrandi
í málinu. Ég ætla alveg að rifna.“
„Hverju skyldi hann vera lík-
ur?“
„Það get ég alveg getið mér
til um, — verið þér viss. Stór-
eflis karlhólkur, sköllóttur, með
roknagullfesti þvert yfir bumb-
una. Stór, feitur, nauðskafinn,
rauður í framan og mjóraddaður.
Frú Fowler kom inn. Hún var
í svörtum kjól úr mjög stífu silki,
niðurvíðum, með slóða. Hálsmál-
ið var skorið í ofurlítið, ófram-
færið V og ermarnar náðu nið-
ur að olnbogum. Um hálsinn bar
JÖRÐ