Jörð - 01.11.1941, Qupperneq 56

og bæjarfélaga eru líka greiddar, sjómannaheimili ern rekin
allsslaðar i frjálsa heiminum og þar sem norskir sjómenn
koma. Jafnvel samningar um skip, er gerðir höfðu verið í
Svíþjóð, eru og verða útleystir með dollurum.
Noregur er því eina hertekna landið, sem stendur við
skuldbmdingar sínar, og það er skynsamlega gert af rikis-
stjórninni, því að Noregur hefir mjög sligið í áliti lijá frjáls-
um þjóðum fyrir þetta. Allt er ]iað verzlunarflota lands-
ins og sjómannastétt að þakka, og það er öllum, Norðmönn-
um gleðiefni, að gullforði landsins, sem bjargaðist til Banda-
ríkjanna, er með öllu óskerlur.
NORÐMENN OG ÚTVARPIÐ
Frh. frá bls. 483.
skýrandi, notið þeirrar dapurlegu ánægju, að sjá allar hrakspár
mínar rætast, — og nú fyrst er svo komi'ð, að ég tel fært að fara
að láta i tjós góðar vonir aftur.... En lýðræðislöndin liöfðu
unnið til sinna jmngbæru erfiðleika: skammsýni, sérdrægni, kæru-
leysi um aðra, lítilmannleg eftirsókn friðar á kostnað lijarta og
manngildis í lengstu lög, voru aðalatriði í afstöðu þeirra. Illut-
leysi vort var kæruleysi, friðarstefna vor skortur á ábyrgðartil-
finningu; einangrunarstefnan afneitun þeirra undirstöðusanninda,
að í eðli sínu er allt mannkynið í samáhyrgð...Ég er ekki að
leitast við að inenga Nazismann öðru en því, er hann heldur á
lofti um sig sjálfur: „Bráð“ — það er orð heimspekinga þeirra
um mannlegar verur.....Baráttan mikla, sem nú geysar, er að eðii
sínu átök lífsskoðana. Það verður að horfast í augu við það, að
hér duga engar málamiðlanir né yfirborðskák: Það verður að færa
dýrar fórnir valds og forréttinda, fórnir svo dýrar, að sennilega
þarf örvæntingu, til að knýja þær fram og brenna hluttekningar-
leysi sérgæðisins úr hjarta og alþjóðlegu viðhorfi..En verið
vissir: Sannarleg siðmenning kemur. Lýðfrelsið er ekki yfirbugað.
Það er nú fyrst að finna sig sjálft og verða fært um að berjast.
Harry Emerson Fosdick: ... .Það er með auðmýktartilfinningu, að
ég ávarpa yður.....Vér Bandarikjamenn höfðum tækifæri til að
byggja upp sómasamlegan heim, til að lifa í, en vér höfnuðum
þvi, og koma nú afleiðingarnar niður á ýður saklausum....Þér,
norrænu vinir, hafið lengi i augum vorum verið meðal stóru vonar-
geislanna i heiminum. Og vonin trúir á upprisu....Vér treyst-
Frh. á bls. 492.
JÖBÐ
490