Jörð - 01.09.1942, Blaðsíða 44

Guðmundur Eggerz:
| í GAMLA DAGA |
Breððafjarðarheimili fyrir 50 árum
(Niðurl.)
Á KEM ég að lifnaðarháttunum.
Um landbúnaðinn, kýr og lcindur, lek ég ekki annað
fram en það, sem sérkennilegt er fyrir Breiðafjarðar-
eyjar. Ég skal skjóta því hér inn í, að Akureyjar báru ekki
nema 6 stórgripi og 150 fjár; hins vegar fást enn i dag 18
kýrfóður af töðu úr eyjum þeim, er undir Skarð Iiggja, og
sagt er mér, að af túninu þar heyist nú 500 hestar. Á vorin
er allt fé flutt úr eyjunum; verður að koma því fyrir lijá ein-
hverjum landhónda. Við sendum okkar fé upp að Heinahergi,
og þar áttum við 2 reiðhesta. Þegar féð kom af f jalli á liaust-
in, var það flutt út lil eyjanna aftur. Þessir fjárflutningar
eru oft erfiðir í hvassviðri, því að þegar skipið hallast, fer
féð út i lægra borðið. Ekki liirði ég þó að segja frekar frá
þessu, en einu sinni fluttum við stórt og þungt naut upp að
Heinabergi, og var notað gamallt og fúið skip, sem liöggva
átti upp fyrir elli sakir. Nautið var heft og stóð á torfi, en
þegar komið var miðja vegu milli lands og eyja, steig tuddi
á súðina fvrir utan torfið; rokna-gat kom á og sjór féll inn.
Formaður lét slóra torfu fyrir gatið, og kusa var skellt á
liliðina á torfuna. Ausið var rösldega, og komumst við heilu
og höldnu með skipið nærri hálft af sjó. Annars var gaman
að sjá, þegar fullorðna fénu var hlevpt upp úr bátnum á
liaustin, þar sem skarfakál var, því að það tók harðasprett
xir fjörunni upp í skarfakálið, sem er sætt og ágætt á bragðið.
Um sláttinn yár farið um kl. 7 iá morgnana út í evjar, og
slógum við drengirnir með fólkinu, en þau forréttindi höfð-
um við, að sækja matinn um miðjan daginn. Einu sinni sem
oftar var heyjað í fjarlægustu eyjunni, Hrappsey; hvasst
var á norðan og því heitivindur lil Hrajjpseyjar. Við hræð-
ur Iögðum af stað að heiman með stóra fleytifulla
234 jörð