Jörð - 01.09.1942, Blaðsíða 57

læknar, seni unnið liafa með honum að rannsókn þess-
ara mála, hafa uppgötvað, að æðimargir þessara bréfrit-
ava þjáðust i raun og' veru af hörgulsjúkdómum. Þetta
færir enn ])etri sönnur, en áður voru fyrir hendi, á það,
að dulið B-fjörefnahungur þjáir oft efnafólk, sem virð-
ist liafa nóg til hnífs og skeiðar, enda eru B-fjörefnin
mjög svo takmörkuð í mörgu því, sem nefnt er lierra-
mannsmatur.
Áður hugsuðu menn sér fjörefnaskortinn sem l)öl þess
fólks, sem hvorki hefði vit né peninga til þess að kaupa
sér til matar fjörefnaríkar korntegundir, mjólk og ávexti.
En allt í einu kemur það upp úr kafinu, að heilir her-
skarar af skýnsömu fólki með fullar hendur fjár líður
fjörefnaskort. Hvernig má það eiga sér stað?
- James McLester læknir, sem starfar við liáskólann í
Alabama, fann að nokkru ráðningu þeirrar gátu. Margir
pellagra-sjúklingar dóu hjá honum, þótt þeim væri gef-
ið fæði, sem sett var saman af vísindalegri nákvæmni og
átti að veita hverjum manni það, sem hann þvrfti. Og
meira að segja sá McLester sjúklinga veslast upp úr hörg-
ulsjúkdómum, þótt þeir lifðu á sérfæði, sem átti að lækna
pellagra.
En nú voru efnafræðingarnir teknir að framleiða
iii'eina B-fjörefnakrsitalla. Thiamin, Rihoflavin, Nikotin-
sýra og hvað þau heita nú öll, þessi nýju efni þeirra, voru
íyrsla kastið aðeins notuð lil þess að seðja dulið hung-
Ur þeirra, sem engdust af kvölum, stóðu á heljarþremi
ólindunnar eða voru að því komnir að missa vitið. En
þessi töfraefni gátu fleira. Hungurlæknarnir spýttu þeim
1 s.tórum skömmtum inn í fólk, sem þjáðist af ógreinilegum
óskiljanlegum sjúkdómum, en var alls ekki grunað um
'aneldi. Og í þetta fólk færðist nýtt líf, ný hreysti.
Þannig urðu þessi töfraefni annað og meira en læknis-
'yf; þau g'átu verið verkfæri í hendi læknisins til þess
aÓ afhjúpa undarlegan leyndarsult, sem árum saman nag-
ar fórnarlömh sín, áður en glögg einkenni um pellagra
eða beriberi koma í Ijós.
JÖRÐ
247