Jörð - 01.09.1942, Blaðsíða 49

sögu: Við vorum í kópaleit haust eitt til svokallaðra Vaktar-
eyjaskerja. Logn var og sólskin. Ráðsmaður sagði okkur að
róa hægt að skerinu, því háfjara var og ekki óhugsandi, að
fullorðinn selur blundaði þar í sólbakstrinum, enda sáum
við,þegar nær kom,að gríðarstór grár hrimill lá nokkra faðma
frá sjónum innan um stórgrýti. Við höfðum alllaf meðferðis
einn stói’an hnall, sem nota átli á fullorðinn sel. Hann var
þannig útbúinn, að unx 10 þumlxuiga langur járnteinn var
beygður til heggja enda, endarnir voru yddir og reknir inn i
bnallinn.
Nú var einn vinnumaður okkar, stór og sterkur krafta-
iötunn, en ekki vopnfimur, sendur upp á skerið, til að sálga
kobba. Við sáum alla aðföxúna úr hátnum. Höfxiðið á seln-
unx lá á milli tveggja stórra steina, og steinsvaf liann. Svo
stutt var á milli steinanna, að veiðimaður ldofaði yfir höfuð
selsins og reiddi íxú hnallinn til höggs. Ógurlegur hvellur
heyrðist, því hnallurinn lenti á klöppinni í'étt við höfuð sels-
ins, senx mun hafa vaknað við vondan drauxn eftir látbragði
hans að dæma, þvi hann fór i loftköstum um grjótið og veiði-
niaður á eftir með brotinn hnall og helaunxar hendur, og
nni leið og selurinn hentist í sjóinn, fékk hann eina og síð-
asta lxöggið á dindilinn.
SEM EYJARNAR GÁFU AF SÉR TIL MATAR,
var þá þetta:
Kindur, kýr, fxxgla- og selket, rauðmagi og dálítið af
flvðru á liaustin, kríu, lunda-, teistu- og andaregg. Lítið náð-
ist. af svarthakseggjum, senx á bragðið líkjast íxxest kríu-
eggjum. 1 eyjunum kringum olckur var xxxei’gð svartsbaks,
en liann átti ekki friðlaixd hjá okkur; hann vai’ skotinn.
Hænsix áttunx við nokkur, enda voru þau á flestum hæjum
þar. Rófur og kartöflur höfðuixx við til lieimilisþai’fa, en
ekki meira.
Alla útlenda fæðu, svo sem korn, senx malað var heima,
baunir og hveiti, kaffi, sykur, kryddvörur og tóbak með
nxeiru, varð að sækja til Stykkishólms, en þangað eru
l>nx sex vikur sjávar. Kaupstaðaferðir voru aðallega tvær á
JÖRÐ
239