Jörð - 01.09.1942, Blaðsíða 51

norðurstofu, seni liitaði upp béðar stofurnar í norðurenda
liússins. Enginn ofn var í kvistinum, þar sem við bræður
sváfum, heldur ekki í baðstofu. Á minni kvistinum var ofn;
þar bjó Stefán afabróðir minn, sá er lenti í hrakningnum í
b'agurey, með Slefáni nafna sínum, en Sigurður prófessor
Áordal liefur lesið í útvarpið erindi um þenna atburð, samið
af föður mínum. Steinolíulampar voru bæði i bæ og búsi, en
gi'útarlampi i fjósi. Eldiviður: surtarbrandur, kol, sauðatað
°g klíningur.
Annars var það sérkennilégt við Breiðafjarðarheimilin, að
stúllíur voru í flestum bátaferðum jafnt og karlmenn; ekki
sátu þær þó við stýri, nema Helga, kona Jóns í Rauðseyjum.
Hún var talin jöfn manni sínum að formennsku; var bann
])ó
enginn liðléttingur í þeirri grein.
Um Breiðafjarðarstúlkurnar kvað Ólína Andrésdóttir:
ÖÚum stundum starfsamar,
sterkum mundum konurnar,
ýttu á sundin áramar,
öxluðu og bundu siáturnar.
VjKEMMTANIR OG ANDLEGT LÍF: Á vetrum var stund-
um dansað í dúnstofunni, rimur kveðnar í baðstofunni,
°u elcki i liúsinu, því föður mínum leiddist rímnakveðskap-
]'r; hins vegar lilýddi móðir mín og við börnin á kveðskap-
úin og þótti góð skemmtun.
^ jólunum var spiíað púkk, og á sumardaginn fvrsta var
fai'ið i skollaleik i hevblöðunum.
Einstöku sinnum var farið til kirkju að Reykhólum. Einu
Sl|nii fórum við tólf á áttæringi í nóvember, og lauk þeirri
^irkjuferð þannig, að við lágum öll úti holdvot alla nóttina
J einni af Reykhólaeyjunum, sem kölluð er Yztaey, og kom-
'nn heini kl. 9 um morguninn. Einn strákur kvefaðist. En eftir
Peirri kirkjuferð man ég vel enn i dag.
Heimilið var óvenjulega vel selt að því leyti, live bóka-
'ostur var mikill. Afi minn lánaði fólkinu allar þær bækur,
St ln uin var beðið; sérstaklega voru það piltarnir, sem lásu,