Prestafélagsritið - 01.01.1927, Qupperneq 169

Prestafélagsritið.
Ferðaprestsstarfið.
161
pess, Sigurður prófessor, ífarlega frá starfi þess á liðnu ári. Er skýrsla
um það prentuð á öðrum stað hér í ritinu. Sérstaklega mintist hann
þess, að lög félagsins heimiluðu nú stofnun sérstakra deilda í því fyrir
eitt prófastsdæmi eða fleiri. Var kosin nefnd til þess að íhuga, hvort
slík deild skyldi stofnuð fyrir Múlaprófastsdæmin og þá semja frumvarp
fil Iaga fyrir hana. Atti nefndin að skila af sér störfum daginn eftir.
Næsta dag voru flutt tvö erindi. Jón prófastur Guðmundsson flutli
hið fyrra um kristindóm og stjórnmál. Urðu nokkrar umræður út af því.
Að lokum var samþykt í einu hljóði svofeld fundarályktun:
„Fundurinn iýsir sárri gremju yfir rithætti margra blaða lar.dsins,
sérstaklega í þeim efnum, sem snerta stjórnmál og önnur almenn mál
og þá menn, er þar veita forgöngu, og telur það valda þjóðspillingu,
hversu lítiis sannleika og velsæmis er þá oft gæft“.
Hinn fyrirlesturinn hélt Einar prófastur Jónsson, og var hann um
kristindómsfræðslu ungmenna. Umræður hnigu í sömu átt sem á Valla-
nesfundinum, að því er „kverið" snerti. Kirkjan verður að hefjast handa
og eignast kver sem allra fyrst. Samning þess er mikið starf, og yrði
sá, er fæki það að sér, að geta verið laus við embættisstörf á meðan
að mestu eða öllu. Þessvegna var samþykt tillaga sem hér segir:
„Fundurinn telur æskilegt, að á næstu fjárlögum verði kirkjustjórninni
heimilað að verja alt að kr. 4000 til þess, að hæfur maður, að dómi
hennar og guðfræðideildar háskólans, geti helgað krafta sína óskifta
samningu nýrrar barnalærdómsbókar".
Allir voru samhuga um þörfina á ferðaprestsstarfi, lögðu mikla áherzlu
á, að það félli ekki niður og samþyktu þessa tillögu:
„Fundurinn æskir þess eindregið, að fjárveiting alþingis til ferðapresta
haldist framvegis og verði ekki minni en 3000 kr. á ári“.
Enn var rætt um ágreining manna um trúmál nú á síðustu tímum.
Þess mun naumast að vænta, að allir verði sömu skoðunar, en gæta
verður þess, að þeir starfi saman, sem vilja vinna kristindóminum. Þjóð
okkar og kirkja má ekki við því, að kröftum þeirra sé tvístrað. Á það
vildum við leggja megináherzlu á fundinum og Iýsa jafnframt óánægju
yfir þeirri deiluaðferð, er ósamboðin væri málefninu, sem fyrir er barist,
og ylli kulda milli bræðra. Var þessi tillaga borin upp og samþykt:
„Fundurinn telur hina brýnustu nauðsyn þess, að þeir, sem vilja vinna
að eflingu kristindómsins meðal vor, sameinist um kjarna hans, Krist sjálfan,
krossfestan og upprisinn og fagnaðarerindi hans, en deili sem minst um
aukaatriði og sízt á ódrengilegan hátt. Skoðanamunur og röksemdaleiðsl-
ur geta leitt til bjartara sannleiksljóss, er bróðurhugur ríkir; en persónu-
legar aðdróttanir og getsakir eru óhæfa".
Þá ákváðu fundarmenn að stofna deild fyrir Múlaprófastsdæmin og
samþyktu Iög handa henni, sem hér greinir:
11