Syrpa - 01.09.1911, Blaðsíða 40

38
SYRPA.
dæsa og þurka af sér svitann, þar
til Bjarni reis upp, kvcikti Ijós cy
í'ór að litasl eit r hvaö um væri aö
vera. Sá hann þá aÖ Kinar var all-
ur eins og blóöstykki; líkastur þ\ í,
aö hann hefði staöiö i áfiogum, eöa
hlaupiö svo mjög, aö honum lægi
viö niöurfalli. Hann sat nú svona
um stund og horfði á Kinar, án
þess aö yröa á hann frekar þ\ í hann
þóttist sjá, að eitthvað óvanalegt
gengi aö honum, eÖa eittlivaö und-
arlegt haföi fyrir hann boriö. Leiö
nú þannig góö stund, þar til Einar
varfarinnaö jafna sig. Þáyrti Bjarni
á hann í annað sinn og spuröi hvoi t
nokkuö gengi að honutn, eða hvort
hann gæti nokkuö fyrir hanngertr'
Einar mælti: ,,Það gcngur ekk-
ert aö mér, en eg vaknaöi upp Irá
þeim undarlegasta og aö eg mætti
segja yndælasta draumi, sem mig
hefur nokkurn tíma dreymt og því
er eg nú svona, ef þér annarssýnist
eg vera öðruvísi, en eg er vanur að
vera”. ,,Hvaö var það sem þig
dreymdi?” spurði Bjarni. ,,Það skal
eg segja þér bráðum, ef þú \ilt
bíöa þar til eg hef jafnaö mig ögn
betur”. ,,Vel mun til þess vinn-
.andi”, sagði Bjarni, og stóö á fætur
leit á sigurverk sitt ogsáað klukk-
an var orðin fjögur og þar af leið-
andi skamt til dags. Einar stóö nú
upp líka, en settist brátt niður aftur
og byrjaði að segja Bjarna draum
sinn, að öllu leyti, eins og vér höfum
skráð hann hér aö framan. En
Bjarni sat og hlýddi á, líkt og
Einar væri að lesa húslestur.
Þegar Einar hafði lokið að segja
draum sinn, mælti Tíjarni: Mik-
inn draum hefir þig dreymt, og víst
hefði því einhverntíma verið trúað,
að sá hefði nokkra þýðingu”. ,, H vað
hyggur þú hann merki?” spurði Ein-
ar. Bjarni mælti: ,,Eg er nú eng-
inn draumráðningamaður, en þó
þaítti mér ekki alveg óhugsandi að
hann yrði fyrir því, sem fólk kallar
jdaglát’. Eg að vísu trúi naumast,
að þú fáir að sjá þessa yndislcgu
stúlku þína, eða draumkonu, en þó
segir mér svo hugur um, að við
munum finna eitthvað af fé okkar í
dag og það kalla eg nú fyrir mestu”.
,, Kallar þú það fyrir mestu, að við
tinnum féð, ef eg verð ekkert \ ar við
stúlkuna mína?” spurði Einar með
nokf urskonar þjósti. ,,Já”, sagði
Bjarjii. ,,Við fórum í fjar- en ekki
kvenna-leir, cnda cr ólíklegt, að
margt sé af þeim hér í þessum ör-
a-fum. Eg væri haröánægður fyrir
beggja okkar hönd, cf við fyndum
eitthv’að af fénu; en að stúlkum get-
ur þú leitað, þcgar við komum
heim”. ,,Það getur vcrið að þú
lítir svona ;í máliö”, segir Einar.
,,En það setla eg að segja þér kunn-
ingi í mestu hjartans einlægiii, að
eg \ ildi helzt íinna hvorttveggja, og
að alt gengi til, eins og í draumn-
um og eftir ávísan hans skal nú fara
í dag, hvað sem fyrir kann að
koma. Eg \il líka bn ta því við
að eg ætla að strengja þess heit
að giftast aldrei, fyrri en eg sé þá
konu, se n lítur út að öllu leyti eins
og þessi, sem mig drey.ndi *í nótt,
eða deyja ógiftur ella". ,,Einn pip-
ars einni i ean", s igði Bjarni og hló
dátt. ,,Það verður líklegast farið að
verða framorðið í heiminutn, þegar
þú ft mur aðra eins blómarós á heið-
um uppi. Hættu nú alveg. Það
er líka að renna dagur og okk-
ur er bezt að fara að taka okkur bita
og sjá síðan hvað setur. Við get-
um talað um stúlkuna seinna”.
Nú stóðu þeir félagarnir á fætur,
og fóru að hita sér kaffi, og fá sér
árbita. Að því loknu lögðu þeir af
stað frá kofa sínum og héldu nú í
norðvestur, ])\ í Einar sagti að nú
dygði ekki annað cn fara eftir ávís-
an draumsins. Biarni hló að þessu,
og kallaði nú Einar nýtrúlofað i
manninn í hvcrju orði, og sagði að
sér þætti lakast, ef þi ir fyndu stúlk-
una fyrst, því þá ta'di hann víst að
lítið gagn yrði að Einari efiir það,
sem leitarmanni. Einar gaf s:g
ekki hót að spaugi Biarna, cn sagði
honum það, í eitt skifti fvrir ('>11, að
hann ætlaði sér að ráða ferðinni
þann dag, hvernig sem f.vri; cn cf
þeir yrðu einskis varirogalt reynd-