Syrpa - 01.09.1911, Blaðsíða 23

Syrpa - 01.09.1911, Blaðsíða 23
NÁMUR SALÓMONS 21 eilífð. Eng'inn vcit hver reisti þá, þó sumir telji þá verk drauga. Þaö er þó þjóösögn meöal fólks míns, aö á löngu liöinni öld haföi þúsundir ó- kunnra manna komiö frá fjarlægu landi og reist borg þessa“. ,,Mig langar að fara inn fyrir múrana“, sagöi Renders, ,,eg vil komast eftir, hvort þar er ekki merk- ishluti að finna“. En það var komin nótt, kolmyrk Afríkunótt og Mogóma hristi höf- uðiö. ,,Þangað er engum óhætt aö fara eftir sólsetur“, sagöi hann. ,,Enginn getur gizkaö á hvaöa ó- vættir og illir andar kunna að hald- ast þar viö eftir að dimmt er orðiö. Og hinn óttalegi andi, Muali, sem drepur hvern, sem þangaö leitar um nætur, er kominn á kreik, þaö get eg fullyrt11. Kaupmaður hló og sagöi: ,,Þar eru engir andar“. Mongóma gretti sig: ,,Landiö er fult af vofum. Ver varkár hviti maöur. Þær eru nú að koma á kreik. Makalangarnir hafa þegar rekiö heim geitur sínar, er þeir beittu upp hjá rústunum á hæöar- brúninni, því þar liggja hellrar þeir, sem íbúar borgar þessarar voru grafnir í og er skyggir aö, fara þeir á flakk og reika viöa. Bak við múra þá er viö stöndum hjá læöast svipir íbúanna fornu og leynast í hverjum kima. Þú getur hætt þér þangað, ef þú vilt, en enginn Maka- langi fer meö þér“. En sögur líkar þessum voru ekki líklegar til aö skeifa jafn kaldlynd- an heimsmann og fílabeinssalann. Hann yfirgaf höföingjakynflokksins, gekk til múranna, hepnaÖist aö finna gamalt niöurbrotiö hliö og hvarf Mongóma sjónum gegnum þaö. Hann var nú staddur í niður- hrundu musteri, yfir liöföi var heiöur himinn en tröllaukin tré umhverfis. Máninn var aö rísa og strftði geisl- um sínum & tugi steinsúlna með letri áhöggnu, sem nú var gleymt fyrir mörgum öldum. En þarna stóöu þær háar og tígulegar. Gólf- ið var tiglað skuggum, þar sem tunglsgeislarnir náÖu ekki aö skína gegnum laufskrúð trjánna, loftiö var þrungið. ilm blóma, sem þöktu veggbrúnirnar rauðum og hvítum knöppum. Ef þessir þúsund ára veggir að eins gætu talaö, varhugs- un kaupmannsins, og sagt honum frá því er geröist, þegar þessi mikla þögula borg stóö í fullri dýrö! Ugla ein vældi ámátlega á trjá- grein yfir höföi hans. Út úr grjót- rústum gamals altaris skreið við- bjóðslegur höggormur, liöaðist leti- lega þvert ylir gólf musterisins og hvarf. Dauöa kyrö og friður ríkti innan hinna miklu hofveggja. Og þegar Adam Renders var orðinn einn í myrkrinu tók hann aö hugsa um það, hvort ekki kynni að vera góö og gild ástæða fyrir ótta höfö- ingja Makalangatina. Þegarskugg- arnir bæröust á veggjunum duttu honum vofur í hug, svipir bygginga- meistaranna, er nú höfðu legið þús- und ár í gröfum sínum. Utan hof- veggjanna sá hann ekkert nema mánann í fyllingu og himitiinn heið- an og þúsundir blikandi stjarna, því þjóð sú, er þar haföi tilbeðið, haföi viljað leiöa lntgann til himins og eins og byggt út öllu útsýni yfir nærliggjandi héraÖ. Stórar leður- blökur flugu óskemtilega nærri vit- um hans. Hann hrökk saman er froskur krunkaði í einu horninu. Hægur vindblær, er blés ömurlega um musteriö, fylti þaö skelfandi stunum. Skuggarnir á veggjunum bæröust tíöar, eldflugurnar köstuðu draugalegri glætu yfir dimma kima, og risavaxinn api skreiö íram úr steinahrúgu og glotti við honum. Honum varð að hugsa, að ef vofur væru til hlytu þær að umkritigja hann hér á þessum draugalega stað. Hann fór að hugsa um þaö, hvaöa þjóð heföi getað reist þetta rnikla musteri og þessa borg svo fjarri siöuöum þjóöum. Honum' datt alt í einu í hug sagnir þær er hann hafði heyrt og lesiö um Salómon konung og hiö dularfulla land Ófír. Þessir veggir gátu hafa staöið í þær þrjár þúsundir ára, er liðið höföu síö-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Syrpa

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.