Syrpa - 01.09.1911, Blaðsíða 45

DÆTUR ÚTILEGUMANNSINS.
43
eftir allt göngulagiö um daginn,
glímur og stymingar um kvöldiÖ.
Samt var nú ekki alveg laust við
aö hann væri skelkaöur, því hann
gat ímyndaö sér, aö karl og ef til
vill Oddur líka, kynnu aö sitja
fyrir sér í göngum inni og veita
sér þar tilræöi. Hann herti samt
upp hugann, tók í hönd stúlkunni
og fylgdi henni inn í bæinn. Þau
gengu nú stundarkorn eftir göng-
um og skálum þar til þau komu
í afhús eitt, sem Einari virtist líkt
og stofa. Þar brann ljós á kerti,
var þar vel uppbúiö rúm, borÖ og
tveir stólar. Þarna bað hún hann
að gera svo og setjast niður og
hvíla sig því hann mundi þreytt-
ur vera. Annað talaði hún ekki
viö hann, fór því næst út og skelti
hurö í lás á eftir sér. Sat nú Einar
þarna einsamall og vissi varla hvaö
til bragðs ætti aö taka; sitja þar og
bíöa þess aöstúlkan kæmi aftureða
fara að hátta og reyna aö sofa.
Um þaö var honum samt minstgef-
iö, því hann hafði, enn sem komiö
var, enga vissu fyrir tryggilegri
næturvist, þar sem hann var stadd-
ur. Hann sat þarna alt aö hálfri
klukkustund og var aö velta fyrir
sér þessu vandatnáli. En rétt í
því heyrir hann, aö kontiö er viö
hurðarklynkuna og er huröinnilok-
ið upp og inn kemur sami kven-
maðurinn ogl'er skál mikla í hönd-
um sér, meö heitri sauöaketssúpu.
Setur hún nú skál þessa á borðiö
hjá Einari, án þess aö segja nokkuö
og gengur síöan út; en ,rétt þegar
hún var aö hverfa fram úr dyrunum,
vindur önnur stúlka sérinn, barhún
á bakka huífapör, diska og ýmsan
mat annan en þann, sem getið hefir
ve'áö o r setti á boröið. Síöan leit
hún á E'narog baö hann aö gera
svo v I og fá sér að borða.
Einar le’t til hennar um Ieið,
svn augn þeirra mættust, og
þóftist Irinu ei betur geta séö,
en þ irn i væri komiti Sigríöurdraum-
ko rt ng kærasta sín, jafn yndisleg
og el ;kmverð eins og hún birtist
lionum í draumnum. Var hann þá
rétt aö því kominn, að ávarpa hana
meö nafni, eins og honum fanst hún
gera við sig í draumnum, en hún
gaf honunt ekki tækifæri til þess,
því rétt um ieiö og hún sleppti sein
asta oröinu, hljóp hún út og lét
hurö falla að stöfum á eftir sér, svo
honum var bara sýnd veiöin, enekki
gefin að þessu sinni. Hann fékst
nú samt ekkert um þetta, heldur
fór aö boröa og þaö með góðri lyst,
en maturinn, sem honum haföi veriö
botitin, var bæöi mikill og ágætlega
tilbúinn.
Eftir aö Einar hafði boröaö sig
mettann, sat hann góöa stund án
þess nokkur kæmi til hans og var
að hugsa um hitt og þetta, sem
ekki kemst í þessa sögu. En aðal-
lega voru þó hugsanirnar um stúlk-
una. Síöan stóð hann á fætur og
fór að ganga um gólf, bæði til aö
liðka sig og sér til afþreyingar.
Tók hann þá eftir l.ví, að í einu
horninu á herberginu, varsnoturog
haganlega útbúinn bókaskápur og
í honum talsvert margar bækur.
Fyrir forvitnis sakir gekk hann aö
skápnum og opnaöi hann; þvíhann
var ólæstur. Tók nú út eina bók-
ina, sem honurn flaug í hug, að væri
galdrabók; því sveitamenn í þá daga
trúðu því fastlega, að útilegumenn
iökuðu kukl og galdra. Hann
var því eins og á báöum átt-
urn nokkra stund, hvort hanu
ætti aö voga að opna bókina sem
var í rauöu skinnbandi og þar af-
leiðandi mjög galdraleg! Hann
réö samt af, að skygnast svo lítiö
í hana, þó aldrei væri nema á titil-
blaðið, sá hann þá sér til hinnar
mestu undrunar og hugfróunar, að
þetta var alþýöulestrarbók séra Þór-
arins í Görðum. Viö þetta varö
hann glaður og fékk nú nýtt hug-
rekki, svo hann vildi skoöa fleira af
bókunum, en rétt í beirri andránni
var huröinni hrundiö upp og inn
kom sama stúlkan og tók nú til aö
hreinsa boröiö og retlaöi aö bera
burt af því, bæði diska og matar-
leyfar. Sneri Einar sér þá við,
horfði á hana og segir: ,,-Komdu