Syrpa - 01.04.1919, Síða 25

SYRPA
21
honum í ána. — Já, alt er þetta náttúrlegt."
"Nei, bræSur," sagði Indíáninn, "eg þekki þetta — hefi
heyrt um margt líkt — maÖurinn er dæmdur til dauSa — á a<5
líflátast — deyr!"
ÞaS var eins og allur espirunnurinn fyrir ofan hvamminn
væri krökur af fólki, því aS skuggar konanna flögru'Su til og frá
og blönduSust saman viS skugga trjánna, urSu háir, afkáralegir,
draugalegir, og voru aldrei kyrrir. En konurnar stóSu í sömu
sporum um nokkrar mínútur, og virtust hlýSa á þaS, sem maS-
urinn á börunum var aS segja þeim, eSa svo sýndist okkur öllum,
nema O’Brian: honum virtist aS konurnar vera aS syngja, eSa
lesa bænir.
"Eg skal segja ykkur þaS, bræSur mínir elskanlegir," sagSi
O’Brian, "aS ef þetta eru ekki tíu katólskir munkar, en engar
konur, þá er eg illa svikinn."
"Nei, bræSur,” sagSi Indíáninn, eftir aS hafa horft í sjón-
aukann, “eg þekki sjölin — limaburSinn — háriS — andlits-
falliS — veit aS þaS eru konur — Indíána-konur — kannske
sumar hálf-hvítar — geta veriS grimmar — drepa!"
Varla hafSi hann slept síSasta orSinu, þegar viS sáum, aS
ein konan af þeim sex, sem fyrst höfSu komiS í hvamminn, steig
fram tvö eSá þrjú spor og dró úr barmi sínum eitthvaS, sem
glampaSi á.
“ÞaS er hnífur!” sagSi Lampman og fékk O’Brian sjón-
aukann.
“Já, heilagur Patrekur!" sagSi O’Brian og leit í sjónaukann;
“þaS er ekki borShnífur eSa brauShnífur, og ekki heldur vasa-
hnífur, — þaS er hvorki meira né minna en stór og fægSur
sláturhnífur!” ,
ViS sáum glögt, aS konan gekk aS börunum og kraup niS-
ur viS höfuS mannsins, og sýndist grípa í hár hans.
“Ah! bræSur," sagSi Indíáninn, “eg skil — veit, hvaS hún
vill - ætlar aS flá höfuSleSriS af — grimm!"
“Eg ætla aS senda eitt skot yfir um til þeirra," sagSi Lamp-
man og greip Winchester-riffilinn sinn, “svo þær viti, aS fleiri
en þær eru í gilinu hérna. Eg ætla aS miSa á stóra espitréS, sem
hallast fram fyrír ofan hvamminn.”
“Bíddu eitt augnablik, sonur góSur," sagSi O’Brian, sem
enn horfSi í sjónaukann; "þaS er einhver á ferSinni ofan bakk-
ann." *'
Rétt í þessu kom kona hlaupandi út úr espirunninum, og