Syrpa - 01.04.1919, Síða 33

S Y R P A
29
HúSin -hefir náttúrlega frosicS utan
um hann, og han.n hefir vakr.a'S
upp eins og í gröf.”
Vermette var beSinn aS segjct
frá því, hvernig veiSiferðirnar
voru undir búnar og gerSi hann
þaS fúslega. og einnig hvar vís-
undana hefSi verið aS finna, og
hvernig fariS hefði veriS með
ketiS og skinnin.
“ÞaS var vanalega látiS berast
manna á milli í kring um fyrsta
júní, aS nú ætti aS undirbúa veiSi-
för, og voru einhverjir fengnir til
aS auglýsa þaS viS kirkjurnar eft-
ir messu. Svo rétt fyrir daginn,
sem tiltekinn var, var veiSimönn-
unum tilkynt, aS þeir ættu aS
mætast viS Pembinafjöllin, sem
eru þriggja daga reiS suSvestur
frá Winnipeg. Undirbúningurinn
* var mikill og menn a'f öllum þjóS-
flokkum, sem til voru í fylkinu,
tóku þátt í veiSiferSunum. Þeir
komu saman úr öllum bygSum
meS fjölskyldur sínar meS sér.
Vanalega voru um tvö hundruS
fjölskyldur saman komnar, þegar
átti aS byrja. Þær komu í kerrum,
en karlmenn fylgdu meS ríSandi.
Allir fluttu meS sér mjöl og ann-
an mat. Svo þegar allir voru
komnir saman, var gengiS til
kosninga og einn valinn fyrir for-
ingja. MaSur, sem Wilkie hét,
var fyrir flokknum í fyrsta skifti,
sem eg tók þátt í veiSunum. For-
inginn kaus sér aSstoSarmenn,
einn mann úr hverri bygS.
Þegar alt var undirbúiS, voru
fjórir beztu reiSmennirnir úr hópn-
um sendir út til þess aS leita aS
vísundum. Þeir fóru sinn í hverja
áttina, og var þeim borgaS í pen-
ingum fyrir tímann, sem þeir voru
aS leita. ÞaS kom stundum fyrir,
aS þeir voru fleiri vikur í burtu
áSur en þeir komu aftur og gátu
sagt hvar vísundar væru.
1 þá daga var suSvestur hluti
Manitoba alveg óbygSur. MaSur
sá ekki neitt nema auSa sléttuna á
ferSalaginu. Þegar viS vorum til-
búnir aS leggja af staS á eftir vís-
undunum, voru frá tuttugu til þrjá-
tíu Indíánar komnir í hópinn. ViS
héldum áfram látlaust í nærri tvo
mánuSi áSur en viS komumst
þangaS sem vísundahjarSirnar
voru, ajt af í suSvestur, inn í
Bandaríkin, sem nú eru; þá voru
engin landamæri. Á kvöldin hit-
uSum viS okkur te og reyktum
pípur okkar og svo 'lögSum viS
til svefns á sléttunum undir beru
lofti. ViS vorum oftast nær
komnir af staS aftur í dögun.
Stundum fengum viS rigningu og
vont veSur dögum saman, en ekki
var kvartaS undan því; hitt var
verra, aS verSa aS fara langar
leiSir vatnslaus í hita, eins og
stundum kom fyrir. Eg held aS
viS höfum oftast ferSast þetta um
sex hundruS mílur áSur en viS
komum þangaS sem hjarSirnar
voru. Þegar komiS var í ná-
munda viS þær, voru konur og
börn skilin eftir og nokkrir menn
hjá þeim, til varnar, ef á þyrfti aS
kalda, en veiSimennirnir héldu á-
fram meS tveggja daga nesti. Þeg-
ar maSur loksins sá vísundana,
voru þeir annaS hvort á beit eSa