Nýjar kvöldvökur - 01.04.1933, Blaðsíða 8

54
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
það sem eftir var æfi hans. Við og við
fékk hann æðisköst, einkum þegar vor-
aði og vargurinn var í nánd. Þá var
gamli varpbóndinn lokaður einn inni í
skemmu. Þar steytti hann hnefana, barð-
ist við varginn og jós úr sér formæl-
ingum, unz þreytan og svefninn yfirbug-
uðu hann. Hann varð hrumari með
hverjum degi. f útliti svipaði honum allt-
af meira og meira til krosstrjánna fram
í hólmanum -— en þau eru þakin gömlum
og sundurtánum fataleppum og skjálfa
í storminum.
Þegar sýringarnir blómgast.
Jakob Ó. PéturSSOn þýddi lauslega.
Það er fjórða ár heimsstyrjaldarinnar
— 1918. Það líður að lokaþætti hins
mikla harmleiks. Jötnarnir búa sig und-
ir síðustu átökin um endanlegan sigur
eða endanlegan ósigur. Eftir blóði drifn-
um vegum, gegnum sundurskotin þorp
berast hersveitirnar og sameinast til úr-
slitaáhlaupsins.
Það er í maímánuði. Það eru dagar
sýringanna. Áfeng blómaangan fyllir
vormilt loftið.
Langt bak við brezku víglínurnar
stendur þorpið Noilly-les-Bources, eitt
þessara litlu, frönsku sveitaþorpa með
vatnsmylnu, fallegri, æfagamalli gotn-
eskri kirkju og litlum stráþakshúsum,
umkfingdum trjágörðum, þar sem áld-
intrén dreifa hvítum blómum yfir grind-
ur og veggi og senda deyfandi ilm ut
í víðáttuna.
Sjö flugmenn eru til húsa hjá frú
Berthelot, — sjö ungir menn, sem leika
með líf sitt á daginn, en gefa dauðanum
og djöflinum langt nef á ltvöldin að
loknu blóðugu dagsverki. Sjö ungir
menn, sem hafa að foringja reyndan
hermann, 21 árs að aldri. Hver í sínu
lagi geta þeir raupað að minnsta kosti
af tuttugu sigrum í taugaæsandi einvíg-
um við flugmenn óvinanna. Mörg hundr-
uð sinnum hafa þessir kornungu drengir,
sem eru nýflognir út úr húsum foreldr-
anna, horfst í augu við dauðann, en
jafnoft komizt u'ndan fyrir eitthvert
kraftaverk. Hamingjan hefur enn þá
fylgt þeim. Þeir sveima þarna uppi í
vorbláu loftinu, svo sigurvissir, eins ug
dauði og tortíming gæti aldrei nálgast
þá.
Og tvö skær ungmeyjaraugu, sem
koma í ljós bak við Iitlu, blýgreyptu
gluggarúðurnar hjá frú Berthelot, fylgja
þeim eftir. Það er Jeannine, dóttir frú
Berthelot, dökkeyg og glettin, bezti vin-
ur þessara sjö flugmanna, litla matselj-
an þeirra, eins og þeir kalla hana stund-
um. Það er hún, sem býr borðið út til
miðdegisverðar, ski'eytir hvit^ dúkinn
með blómum, þegar þeir koma heim í
gististað sinn, uppgefnir og soltnir sem
úlfar, að loknu dagsverki uppi í enda-
lausri víðáttunni; — það er hún, sem
miklast af sigrum þeirra, gerir við skyrt-
ur þeirra, dreifir áhyggjum þeirra móður-