Nýjar kvöldvökur - 01.04.1933, Blaðsíða 34

80
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
þegar hún var ung stúlka. Ekki lét Bene-
dikt þar við lenda, heldur gerði sér
skömmu síðar aðra ferð að Bakka, staö-
næmdist í baðstofudyrum eins og í fyrra
skiftið og mælti fram langan brag, sem
nefndur var Agnesarljóð. Líkti hann þar
Björgu við Agnesi nokkra, sem þótt
hafði hið mesta spillingartól. Var þetta
upphafið á fyrsta erindinu:
Agnes úr heimi hér
hélt burt Nástrandir á...
Var bragur þessi hið mesta níð; barst
hann út um allt og kunnu hann margir
áður, en nú mun hann að mestu vera
gleymdur.
Guðni á Bakka var fokreiður við
Benedikt út af kveðlingunum um Björgu
og hugsaði honum þegjandi þörfina.
Einu sinni sá hann mann koma gang-
andi úr áttinni frá Tungu. Taldi hann
víst, að þetta mundi vera Benedikt og
væri hann nú að koma með einn níðbrag-
inn enn. Tók Guðni þá birkilurk, tók sér
stöðu í göngunum og ætlaði að lumbra á
Benedikt, þegar hann gengi inn hjá. En
maður sá, sem kom, barði að dyrum og
var það Guðmundur Davíðsson frá
Reykjum. — Jónas Torfason varaði þá
Benedikt við að ganga inn í bæ á Bakka,
því að Guðni mundi dangla á horiúin
með barefli, og hætti þá Benedikt árás-
um þessum.
Eitt kvöld bað Benedikt Björn bróður
sinn að ganga með sér lítinn spöl, en
orðaöi ekki, hvert ferðinni væri heitið.
Greip hann járnkarl með sér og stefndi
upp á hálsinn, austur fyrir Bakkaá og að
melhól þeim, sem nefndur er Einbúi;
hann er á milli Sörlastaða og Bakka, ná-
lægt veginum. Þar rótuðu þeir bræður
upp grjóti og hlóðu upp þrjár vörður,
sem voru til að sjá eins og þrjár mann-
eskjur, karlmaður í miðju, en sín stúlk-
an til hvorrar hliðar honum; voru vörð-
urnar mjög haglega hlaðnar og áttu þær
að merkja Gunnar á Sörlastöðum og
stallsysturnar frá Bakka. Stóðu vörður
þessar all-lengi og var gert mikið gabb
að þeim, þangað til Gunnar tók sig til
og reif þær niður.
Þenna vetur var stolið frá Guðlaugi
gamla á Sörlastöðum peningum, ull og
prjónasaum. Var mikið tætt þar af
prjónlesi, og var það venja Guðlaugs,
að binda saman í bindi tíu plögg, en
þegar átti að fara með prjónasauminn
til laugar, vantaði eitt par í hvert bindi.
Séra Þorsteinn Pálsson var þá a'ðstoð-
arprestur séra Sigurðar á Hálsi og bjó
á VÖglum. Bárust honum ýmsar ófagr-
ar sögur framan úr dalnum; fyrst og
fremst aö slitið væri trúlofun þeirra Jo-
hönnu á Bakka og Benedikts í Tungu ;
auk þess væru á gangi níðkveðlingar um
Björgu á Bakka og væru þeir bæði orð-
hvassir og neyðarlegir, en Guðni á Bakka
sæti um Benedikt með uppreiddan birki-
lurk; sömuleiðis væru dylgjur um þjófn-
að á Sörlastöðum. Prestur var maður
siðavandur og vildi rannsaka þessi mál,
áður en til verri tíðinda drægi og reyna
að forða frá vandræðum, ef hægt væri;
þótti honum, eins og mörgum öðrum,
það vera blindni mikil af Jóhönnu að
hafna Benedikt, álitlegum, gáfuðum og
efnuðum manni, en gefa sig að Gunnari,
sem þótti í alla staði miklu minna
mannsefni. Prestur tók sér nú ferð á
hendur og barði því við, að hann ætlaði
í húsvitjun. Kom hann aö Bakka og átti
langt tal við Björgu. Þar var þá stadd-
ur Gunnar frá Sörlastöðum; tók prestur
hann glóðvolgan og yfirheyrði hann..
Kom það þá á daginn að Gunnar hafði
hnuplað frá föður sínum um veturinn,
borið þýfið út að Bakka og gefið Björgu
það til fulltingis sér í meyjarmálunum.
Þótti presti þetta hið versta hneykslis-
mál, en vildi þó helzt ekki láta það fara