Hlín. - 01.04.1902, Síða 100

ar, þrýsti honum á höfuð honum og togaði hann á eft-
ir sér út á götuna.
II.
A þessum tímum höfðu kaffisöluhús mesta hylli af
öllum opinberum stöðum, og voru þau þó ung þá; hið
fyrsta stofnaði tyrkneskur kaupmaður árið 1650. Þau
studdu ekki einungis félagsskap, heldur var þar rætt um
landsins gagn og nauðsynjar, bæði um stjórnmál og fleira.
Þau urðu brátt nauðsynleg fyrir Lundúnarbúa, því að
þá höfðu menn eigi fréttablöð tií að skemta sér við.
Það var hvergi eins gott tækifæri til að tala um viðburði
dagsins, og eyða kveldinu með kostnaði litlum í návist
við fólk af sömu stétt og með sömu skoðunum. I Lund-
únaborg voru kaffisöluhús fyrir allar stéttir; í sumum
komu sarnan spjátrungar af gömlum aðli og ræddu um
ástamál sín og pretti, í öðrum héldu Púrítanar samkom-
ur sínar, og enn voru kaffisöluhús, þar sem læknar, lyf-
salar og sjúklingar þeirra komu saman í.
Hið frægasta kaffisöluhús um þessar mundir var
Will’s kaffisöluhús við Bogastræti. Þar ræddu menn
mest um listir og vísindi, og þar hafði hið fræga skáld
John Pryden aðalaðsetur sitt. Jafnvel ferðamenn, sem
finna vildu skáldið að máli, heimsóttu hann ( kaffisölu-
húsi Will's, en ekki heima hjá skáldinu sjálfu.
Þó að veður væri vont, var þó fult gesta í kaffi-
söluhúsinu, og ræddu menn að vanda um hinar fögru
listir.
Maður einn um fimmtugt var miðdepill alls sam-
kvæmisins og leituðust allir við að nálgast hann. Hann
hafði hárkollu á höfði og féllu lokkar hennar niður um
herðar honum. Andlit hans bar vott um það, að hann
hefði tekið þátt í nautnum lífsins; annars var hann mjög
skemtinn; ef hann talaði þögðu allir, til þess að ekkert